143 Panorama

Alle hens aan dek

143 Panorama

De week is weer om en ik kon maar aan één woord denken, panorama. Een betere titel kon ik deze keer niet bedenken. Panorama is volgens Wikipedia een ander woord voor, presentatie, schilderij, foto, uitzicht.

Aan het begin van de week zag ik mijn collega’s van het theater De Stoep weer terug, het cultureel seizoen staat aan start en dus werden de agenda’s gevuld en de planning voor de komende maanden gemaakt. Het beloofd weer een mooi seizoen te worden en wat is dat een heerlijk vooruitzicht.

Om mijn Yin en Yang weer in balans te krijgen ben ik weer gaan zwemmen en had ik een Shiatsumassage, de meridianen moeten weer gaan stromen. Maar ook had ik deze week een fotoshoot, dat was na 2 jaar ook hard nodig. Zo kom ik ook in Figuratieland weer een beetje in de picture. En bovendien plukte ik tussen de herfstbuien door appels bij De Buytenhof in Rhoon.

Varen richting Noordzee vanuit de Europoort (boven) en  de Nieuwe Waterweg (onder)

Maar het hoogtepunt deze week was toch wel mijn “Cruise” vanuit de Europoort naar Rotterdam tijdens de Wereldhavendagen. Het weer was wisselvallig, maar hoe dichter wij bij Rotterdam kwamen hoe vaker we de zon zagen en een mooie bijkomstigheid waren de prachtige wolken. Wat een waanzinnige ervaring, ik had het voor geen goud willen missen.

Het bracht ook herinneringen boven, want ooit boekte ik een zelfde tocht als verrassing voor mijn ouders. Maar door een hevige storm viel die tocht destijds in het water, het schip kon door de storm niet uitvaren en het bleef die dag aan de kade in de Europoort liggen.

De nieuwe en oude Botlekbrug en de skyline van Spijkenisse (links), de landtong bij Rozenburg (rechtsboven) en Pernis (rechtsonder)

De Rotterdamse havens doen mij altijd aan mijn vader denken. Hij werkte vanaf zijn dertiende jaar (1935) in de haven, bij hetzelfde bedrijf als waar zijn vader, mijn grootvader werkte. Zo ging dat in die jaren, je stapte zonder morren in de voetstappen van je vader en je bleef daar tot aan je pensioen.

Hij werkte in de scheepsreparatie en als klein meisje nam hij mij vaak mee als er grote schepen in de werf lagen of in het dok. Daar waar in mijn jeugd de hazen heersten, staat het nu vol met containers en zijn er havens bijgekomen. Maar de geur van smeerolie zal mij altijd aan mijn vader doen denken en waarschijnlijk hebben heel veel Rotterdammers een vergelijkbare herinnering.

Heyplaat een bijzonder dorp aan de  Maas

Vanuit de Europoort ging het schip bij Rozenburg een eindje richting Noordzee om vervolgens de Nieuwe Waterweg te volgen richting Rotterdam. Het wisselvallige weer gaf Hoek van Holland een woeste aanblik en de golven sloegen op de pier. De aanblik van de duinen deden mij aan Panorama Mesdag denken.

Ik ken de omgeving op mijn duimpje, maar toch deed het mijn bloed harder stromen. Misschien zit het mijn in de genen, het varen geeft mij altijd rust. Ik genoot van de harde wind, het wisselvallige weer, de prachtige wolken en met mijn camera van de prachtige panorama’s. Ik dronk tussendoor even koffie om op te warmen, want het was best fris, maar ik had me erop gekleed en dus stond ik het grootste deel van de dag aan dek.

Wereldhavendagen Rotterdam 2015

Het was machtig om Rotterdam aan de horizon te zien, de zon liet zich steeds meer zien en het bovendek werd steeds drukker. Normaal mag je het bovendek niet betreden, maar tijdens de Wereldhavendagen worden de grenzen verlegd.

Bij het horen van de scheepshorens en met de Stad inzicht slikte ik een brok in mijn keel weg en kreeg ik tranen van ontroering in mijn ogen. En toen wij uit Rotterdam vertrokken, zag ik naast Hotel New York aan de Wilhelminakade het restaurant Ketelbinkie en er ontstond in mijn hoofd een “Oorwurm”,een wijsje dat de hele dag in mijn hoofd bleef hangen:

Toen wij uit Rotterdam vertrokken

met de “Edam”, een ouwe schuit

met kakkerlakken in de midscheeps

en rattennesten in ’t vooruit,

toen hadden wij een kleine jongen

als “Ketelbink” bij ons aan boord

die voor de eerste keer naar zee ging

en nooit van haaien had gehoord…

die van zijn moeder aan de kade

wat schuchter lachend afscheid nam

omdat ie haar niet durfde zoenen

die straatjongen uit Rotterdam…

Er is veel veranderd sinds die tijd en de havens zijn gemoderniseerd en gegroeid. Maar één ding is hetzelfde gebleven, de Maas is nog steeds een getijde rivier en het water zal altijd terug naar zee stromen.

Rotterdam, Manhattan aan de Maas

Met de zilte zeelucht in mijn haren ging ik het laatste uur van dek en zocht ik een warme plek binnen. De wind was in kracht toegenomen en de golven sloegen woest tegen de golfbrekers. Varen geeft rust en ik kon mijn ogen bijna niet openhouden. Een paar kakelende dames die niets van de reis zagen, maar roddelden over een vriendin hielden mij bij de realiteit, droomland was voor later.

Het was een heerlijke week en er zullen er vast nog meer volgen, want van mijn Bucketlist is nog lang niet alles afgestreept.


Waar gaat jou bloed harder van stromen?


Doordenker:

Niets droogt sneller op dan een zee van tijd.

De Cruiseterminal met cruiseschip de Rotterdam van de Holland America naast het gebouw De Rotterdam van Rem Koolhaas

Vanaf deze kade vertrokken in de jaren '50 veel Nederlanders naar Amerika om daar een beter bestaan op te bouwen (!)

In het Spotlight:

In de Bak festival 

Op zondag 27 september krijgt iedereen voor de laatste kans om zich te melden aan de gevangenispoort van de Noordsingel, de voormalige gevangenis in Rotterdam. Het is de laatste keer dat je de gevangenis in de oorspronkelijke staat kunt zien, daarna zal het gebouw verbouwd. Er zijn op die dag diverse activiteiten voor jong en oud. Noteer het in je agenda en laat dit festival niet aan je voorbij gaan.

Paleis Huis ten Bosch 

Paleis Huis ten Bosch is tijdelijk te bezichtigen, daarna wordt het gerenoveerd, maar er is een stormloop op de entreekaarten. Ik hoop dat het mij nog lukt om er naar toe te gaan, want de Oranjezaal is zeker de moeite van een bezoek waard.

Aan Zee 

Op 9 oktober is de landelijke “Dag van de Duurzaamheid” en bij mijn favoriete restaurant Aan Zee in Oostvoorne kun je op die dag betalen met houtblokken. Ja, je leest het goed. De houtblokken worden gebruikt in eigen keuken om de oven en de houtgrill op te stoken. Lees meer over duurzaamheid bij Aan Zee op de site.

Stichting Vluchteling 

Natuurlijk is mij alle ellende rondom vluchtelingen niet ontgaan. Ik had een prachtige week, maar realiseer me bij het zien van al die vluchtende mensen hoe goed wij het hier in Nederland hebben.

Ook ik zou een betere wereld zoeken als ik in een oorlogsgebied zou opgroeien. Alles achterlaten getuigt van moed, maar ook van radeloosheid.

En tegen al die (on)mensen met negatieve reacties in dit land, die zelf alles hebben zou ik het volgende willen zeggen: Dit land is niet van jou en ook is het niet mijn bezit. Maar het is wel ONZE planeet.

Steun Stichting Vluchteling giro 999

Katendrecht (rechts) Hotelschip het SS Rotterdam, een monumentaalschip gebouwd in 1959 bij de RDM op Heyplaat '

Liefs,

Happy Earl Grey

©Happy Earl Grey