209 Ingewikkeld

Rotterdam

Ingewikkeld

Hoe snel een lopend vuurtje tegenwoordig gaat heb ik de afgelopen week zelf ondervonden. Mijn vorige blog kreeg een voor mij recordaantal viewers en daar bleef het niet bij.

Het nieuws dat elf vrijwilligers waren ontslagen bij theater De Stoep werd door het AD, RTV Rijnmond en de regionale dagbladen opgepakt en in de gemeenteraad werden vragen gesteld. Vrijwilligers zijn duizendpoten en ieder van ons heeft een netwerk, de steun die wij van iedereen kregen lag als een warme deken over onze schouders. Al met al blijft het vooralsnog een onduidelijk besluit, waarin tot op heden geen enkele helderheid is gekomen.

De pijn blijft en het dreunt nog steeds na, menselijke emoties zitten ingewikkeld in elkaar en dat zal geen mens ontkennen.

Metrostation Wilhelminaplein

Toen het ontslag deze week ook gespreksonderwerp was na een uitvaartdienst, die al vroeg in de ochtend plaatsvond, besloot ik voor mijzelf het roer om te gooien. Bij thuiskomst pakte ik de metro en zocht troost in mijn geboortestad. Hoewel ik al langer in Spijkenisse woon dan dat ik in Rotterdam gewoond heb, blijf ik een echte Rotterdammer. Ik stapte uit bij metrohalte Wilhelminaplein en staand op de roltrap voelde ik de rust in mij weerkeren bij het zien van "mijn" Rotterdam.

Het hart van de stad klopt altijd, er wordt nog altijd gewerkt aan dit mooie stukje Rotterdam op Zuid, waar oud naast nieuw een plek heeft gekregen. Op de gevel van een oud pakhuis, waar appartementen in komen stond: Ons Pakkie-an!

Bij de Cruiseterminal lag de Aïda aangemeerd, een enorm schip en ik dacht terug aan de afgelopen zomer toen ik vanaf deze kade aan mijn allereerste cruise begon. De passagiers kwamen van het schip om “mijn” mooie Rotterdam te gaan bezoeken. Ik voelde mij even toerist in eigen stad met mijn camera en kreeg er de vakantiekriebels van.

Wat fluistert de Erasmusbrug in het oor van Aïda?

Aan de kade zag ik dat de Erasmusbrug iets in Aïda’s oor fluisterde en ze glimlachte met haar rode lippen.

Nadat ons ontslag was aangezegd zijn we met elkaar de kroeg ingedoken, de klap was hard aangekomen en daar namen we al snel het besluit om ons dienstrooster tot 1 januari nog af te werken. En dat is inmiddels een wijs besluit gebleken. Het heeft ons veel steun opgeleverd, niet alleen van andere collega’s, maar ook van onze vaste gasten.

Een van die reacties was zeer opmerkelijk. Het was vrijdagavond, de zaal ging open en een echtpaar kwam naar mij toe, zij hadden het stuk in het AD gelezen: “Ben jij Elly?” en ik knikte, wat een bekend gezicht dacht ik. En tijdens ons korte gesprek begon het te dagen, het waren de oude buren van mijn ouders, ik had destijds hun trouwrapportage gemaakt en dat was dit jaar vijfentwintig jaar geleden. Ook zij waren vaste bezoekers van ons theater, maar we hadden elkaar nog nooit getroffen totdat zij mijn naam in het AD lazen.

Oud naast nieuw

Het begon te regenen terwijl ik langs de Maas slenterde en dus besloot ik mijn favoriete Filmhuis Lantaren Venster op te zoeken. Ik kocht een kaartje voor de film: Light Between Oceans (klik), een tranentrekker pur sang, een prachtige film die ik niet had willen missen. Aan het eind van de film werd een vraag gesteld aan iemand met een traumatisch oorlogsverleden, een vraag die mij is bijgebleven: “Hoe kun je het opbrengen om zo vrolijk door het leven te gaan?” en het antwoord was: “Je hoeft maar eenmaal te vergeven”.

Toen ik later in de middag weer op straat stond, scheen de zon en het warme herfstlicht gaf de stad een betoverende glans. Mijn boosheid was enigszins weggeëbd, misschien zelfs door te vergeven, maar niet te vergeten.

Met het oog op de toekomst

Nog 3 weken en dan beginnen we aan een nieuw jaar en zelden neem ik mij iets voor aan het einde van een jaar. Maar in het komend jaar gaat het roer om en wordt mijn slogan: 2017 it’s Me time en dat is geheel mijn pakkie-an.

Emoties, het is lastig om aan te geven welke gebeurtenissen of prikkels aanleiding geven tot emoties. Maar alle negatieve gebeurtenissen van de afgelopen tijd hebben mij geraakt en gek genoeg heeft die opmerkelijke ontmoeting met de buren van mijn ouders ook iets losgemaakt in mij. Ik ben emotioneel geraakt, door teleurstelling en door blijdschap, maar misschien en dat is ook niet onmogelijk, hoort dat ook bij de maand december.

Een mens zit ingewikkeld in elkaar, als een kluwen draad die volkomen in de knoop zit lopen emotie door elkaar, een warboel en ergens zit de rode draad.

Smit Klassiek

Ik google nog even op de uitdrukking: mijn pakkie-an en kom terecht bij een nummer uit Aïda (klik), is dat toeval of heb ik ineens de rode draad te pakken. Daar zal ik nooit achter komen, maar grappig is het wel.

Nog even en de dagen lengen, daar kijk ik naar uit, het wordt tijd om plannen te maken. Plannen voor het nieuwe jaar, dat als een blanco vel papier voor mij ligt.

Welke plannen heb jij in 2017?

Doordenker:

Vergeven maakt het leven lichter.

In het midden de Berini, jeugdsentiment

In het Spotlight:

Smit Klassiek (klik) 

Een week geleden had ik een feestje, mijn oudste nicht was 50 jaar getrouwd en vierde dat op een bijzondere locatie. Ik had er nog nooit van gehoord en dat verbaasd mij nog steeds. We dineerden tussen Oldtimer personen- en vrachtauto’s en tussen de gangen door kregen we een rondleiding. Ook stonden er Oldtimer tweewielers, waaronder de Berini waarop mijn ouders in de jaren zestig reden. Een unieke locatie in Oud-Beijerland, een plek om te onthouden voor als je iets te vieren hebt.

Verrassend mooie collectie Oldtimers in Oud-Beijerland

Dickens Festijn Deventer (klik) 

De 19^e -eeuwse Engelse stad van Charles Dickens herleeft in volle glorie in het historische Bergkwartier van Deventer. Op zaterdag 17 en zondag 18 december komen ruim 950 personages uit de beroemde boeken van deze Engelse schrijver tot leven: Scrooge, Oliver Twist, Mr. Pickwick, Christmas Carol Singers, deftige en arme lieden. Die dag gaat u in Deventer terug in de tijd.

Winterpaleis Het Loo (klik) 

Vanaf 17 december is Museum Paleis het Loo drie weken lang, winterpaleis Het Loo. In het paleis zijn koninklijk gedekte tafels te zien, met dit jaar als topstuk de gedekte tafel van Willem II en Anna Paulowna in de Audiëntiezaal. Uiteraard zijn er dit jaar ook de traditioneel opgetuigde kerstbomen, handgemaakte groenversieringen en een echte ijsbaan op het Stallenplein.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey