233 Element

Deze week vochten de elementen een stevig robbertje, het is zomer maar als ik naar buiten kijk is het grijs. Het is fijn dat de temperatuur is gedaald, maar iets meer zomer mag het van mij wel worden.

Mijn lange vakantie ligt alweer twee weken achter mij en de waan van de dag heeft ervoor gezorgd, dat de herinneringen enigszins op de achtergrond komen. Maar het maken van de collages op een grijze namiddag, brengen mijn zonnige stemming terug.

Onverwachtse wijzigingen in de reisplannen brachten ons aan de andere kant van de Pyreneeën, in het prachtige Catalonië, Spanje. Onze eerste stop was een prachtige camping die door een Nederlander werd gerund, Camping Las Palmeras. Een camping op loopafstand van het strand en de Middellandse zee. 

Strand en de Middellandse zee op loopafstand

Het plaatsje San Pere Pescador (klik) is een kleine gemeente in de provincie Gerona en is gelegen in een schitterend natuurgebied. Tijdens mijn vroege ochtendwandelingen ontdekte ik die prachtige natuur, waar alles weelderig groeiden en bloeiden. In deze tijd is alles nog niet verdort door de zon en de kleuren zijn nog helder en fris. De lente is niet voor niets mijn favoriete jaargetijde.

Onverwachts vierde ik deze week een jubileum, ik was mij nergens van bewust en het kwam als een volkomen verrassing op mijn pad.

Ik had net naar een item zitten luisteren op de radio over de ANWB-praatpalen die deze week gaan verdwijnen en terwijl ik even daarna naar de brievenbus liep, dacht ik terug aan een praatpaal-avontuur van lang geleden.

Zonsondergang in San Pere Pescador

Het was in de jaren ’70. Ik had nog niet zolang mijn eigen, eerste autootje, een Mini. Wat was ik trots op dat kleine karretje, ik heb er heel wat avonturen mee beleefd. Op een avond was ik met een vriendin op pad, het regende en het was al heel donker. Ik weet nog precies waar het was, we reden nabij Rotterdam Zuid op de snelweg en plotseling liet mijn trots op vier wielen het afweten. Daar stonden we twee jonge meiden, in het donker met pech. Help!

Prachtig Catalonië

Een mobiel moest nog worden uitgevonden, de praatpaal was onze enige redding. Hoewel ik nog wel wat obstakels moest overwinnen om de praatpaal te bereiken en zo de ANWB in te schakelen. 

Allereerst was de eerste praatpaal nog een heel stuk lopen, bovendien moest ik de nogal hoge vangrail over klimmen. Toen ik de eerste twee hindernissen had genomen bleek de praatpaal op een dijkje te staan met het gedeelte waarin je moest praten aan de diepe kant. Ik ben qua lengte niet zo groot, dus ik had duidelijk een probleem, ik kon niet bij het gedeelte waarin ik moest praten. Uiteindelijk heb ik mij aan mijn armen aan de paal opgetrokken en met veel moeite lukte het om hulp te vragen.

De Middelandse zee

Er is heel veel veranderd in ons leven, maar het wachten op de ANWB is wel zo’n beetje gelijk gebleven. Wachten duurt lang, maar we zaten droog en veilig. Nou ja veilig, er stopte een buitenlandse vrachtwagen voor ons en de chauffeur kwam naar ons toe gelopen. De spanning steeg, dan zij twee jonge stoere meiden ineens wat minder stoer. Hij klopte op het raam en de chauffeur bood ons geen hulp, maar vroeg tot onze verbazing de weg en vertrok met de woorden: “Have a nice day!”

Op dat moment lagen wij in een deuk van het lachen, na al die spanning kwam de slappe lach. Gelukkig kwam niet snel daarna de gele Renault 4 van de ANWB voorrijden en werden we “gered”.

Denkend aan het praatpaal-avontuur opende ik mijn brievenbus met een glimlach en tot mijn grote verbazing las ik op de enveloppe die in de bus lag: Gefeliciteerd met uw 40-jarig jubileum. De zon brak door, er was iets te vieren. Net op de dag dat de ANWB-praatpaal (klik) met pensioen gaat, ligt er een felicitatie in de bus. Ik ben 40 jaar ANWB-lid!

Ademloos en fotogeniek

Er is veel veranderd in ons leven, het digitale tijdperk heeft ons veel gebracht, maar daardoor is ook veel verdwenen. Ook het reizen is veranderd, hoewel de ANWB bij de voorbereidingen van een vakantie nog vaak een grote rol speelt. 

Destijds trok ik met een vriendin en mijn trots op wielen en een tentje in de vakantie rond en we beleefden de mooiste avonturen. De kampeerkaart en de campinggids ging natuurlijk altijd mee en het was altijd een verrassing en sport om een leuke kleine camping te vinden.

In de huidige tijd maken we gebruik van een Keycard en een app. We googelen een campings in de buurt van ons bestemming, lezen direct wat de faciliteiten zijn en welke recensies er zijn. En desnoods thuis al verkennen we de buurt via Google Earth, zodat we niet voor verrassingen komen te staan. 

Lavendelkleurig licht

Maar zijn onze vakanties daardoor mooier geworden, soms twijfel ik daaraan. Ik vraag mij soms af waarom we alles van tevoren moeten weten. Houden we niet meer van verrassingen, avontuur en het onbekende of is de angst voor het onbekende gegroeid. Is de oermens in ons opgeslokt door digitale vernuftigheden. De mens lijdt nog wel het meest datgene wat hij vreest en zo is dat.

Het verblijf in San Pere Pescador zal ik niet snel vergeten, het was een prachtige camping met heel veel groen en schitterende palmbomen. Aan de rand van onze campingplaats stonden een paar coniferen van ruim 2,5 meter hoog. Toen we eenmaal waren gesetteld zagen en hoorden we de luid tjilpende families, mussen-gezinnen met heel veel kinderen. De coniferen bleken “mussen-wolkenkrabbers”. Het was een grappig gezicht hoe er af en aan werd gevlogen. Toen de zon eenmaal onderging werd het pas rustig. Maar de volgende ochtend en jullie raden het natuurlijk al, bij het krieken van de dag, geluidsoverlast van “de buren”. De hoge coniferen veranderden bij zonsopgang tot aan zonsondergang in “mussen-praatpalen”.

De mussen-praatpalen

Ik hou van verrassingen, dan ben ik helemaal in mijn element. Mijn volgende avontuur is in voorbereiding, maar mijn besluit staat vast, ik ga alleen de voorstellingen die ik onderweg wil zien vooraf reserveren en voor de rest zie ik wel.

In tegenstelling tot mijn avonturen in de jaren ‘70, neem ik natuurlijk wel mijn mobiel mee. Dat moet wel, want er is geen praatpaal meer te vinden onderweg.

Hoe reis jij, dwalend of doelgericht?

Doordenker:

Het voelt goed om te verdwalen in de goede richting.

40- jarig jubileum da's mooi, maar ik ben ook 40 jaar ouder geworden en dat ging snel, te snel.

In het Spotlight:

Loungen in de Stad Rotterdam (klik)

Je kunt natuurlijk gewoon gaan picknicken in een willekeurig park, maar helemaal hot is loungen in de stad en dat kun je op heel veel plekken in de het mooie Rotterdam.

Ga bijvoorbeeld eens naar het Schouwburgplein (klik) voor gratis dans- en yogaworkshops en muziek.

Of ga voor kunst en muziek naar Duizel in het Park (klik) in het Vroesenpark.

Je kunt natuurlijk ook kiezen voor een van de openluchtbioscopen o.a. bij Roffa Mon Amour (klik) of Pleinbios (klik) 

Maar barbecueën op het dak bij DÂK (klik) kan natuurlijk ook heel hip zijn.

Het is maar een tip van de sluier, er is te veel te doen, het is ondoenlijk om alles met jullie te delen. Mijn advies deze zomer laat je eens verrassen door de stad en ga erop uit in je eigen omgeving op een mooie dag.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey