280 Voetsporen

Het is zondag, mijn verhaal is voor een groot deel al geschreven en de collages zijn ook al gemaakt. Het gebeurd niet vaak, maar vandaag is het alleen een kwestie van bij elkaar voegen en publiceren. Nummer 280 al en bij elkaar genomen zouden al die woorden en al die collages al een stevig boek vormen, ik glimlach bij die gedachten en puzzel verder, terwijl mijn gedachte afdwalen.

Deze week kwam ik een oude bekende tegen op het internet, zomaar ineens dat beeld op mijn scherm. Volkomen onverwachts, iemand die al acht jaar niet meer onder ons is.  Op dat moment besefte ik ineens, dat ik door het schrijven van mijn wekelijkse blog ook mijn sporen nalaat en niemand weet voor hoelang.

Parc National, San Pere Pescador, Catalonië

We verlieten Frankrijk en streken neer in Catalonië. Net buiten het plaatsje San Pere Pescador vonden we een plek op camping Las Palmeras (klik) , op loopafstand van het strand en de Middellandse zee, aan de rand van een Parc National, een prachtig natuurreservaat.

Vanaf de camping was het prachtig wandelen door het beschermde gebied, 
‘s morgens vroeg vloten de vogels het hoogste lied, het was alsof ik door een enorme volière liep. De strakblauwe lucht en het water, glad als een spiegel maakte het geheel tot een schitterende fotogenieke omgeving.

De zee, elke golf een eigen ritme

Het strand was in de ochtend nog stil, dat zal in het hoogseizoen wel anders zijn. Elke dag was het steand weer anders, zelfs de branding klonk elke dag anders. Soms rustig en kalm, maar ook woest en onrustig met hoge golven, afhankelijk van het weer op zee. Wat is het toch heerlijk om op blote voeten door het water te kuieren met de meeuwen om je heen en je voetsporen langzaam te zien verdwijnen door de golfslag.

De afgelopen weken was er, zoals elk jaar om deze tijd weer een overdosis aan detectives en spannende series te zien. Ik nam ze allemaal op, zodat ik niets zou missen. De Scandinavische series zijn mijn favoriet, maar ook de Engelse volg ik. In mijn vakantie las ik ook thrillers, series boeken van o.a. Karin Slaughter en Nicci French.

We laten allen sporen na, ook de mestkever

Maar ik nu vrees dat ik een overdosis crime-story's  heb opgelopen of is dat onmogelijk.

Ik fietste deze week van Spijkenisse naar Barendrecht door de Rhoonse- en Carnisse grienden, een prachtige tocht langs het water. En ik zag bij de Rhoonse grienden een man een langwerpige put graven, ik keek nog eens goed en in mijn geheugen sloeg ik zijn signalement op. Voor je weet maar nooit dacht ik en omdat er niet veel fietsers waren dacht ik wat later ineens, dat ik iets verdachts zag drijven.

Een overdosis? Lachend fietste ik gewoon door en genoot van de wind en de zon, natuurlijk was er geen sprake van verdachte omstandigheden.

Mijn stalen ros is geen strandganger

Ik begon deze week aan een nieuw boek en omdat ik niet weet of een overdosis aan detectives en thrillers schadelijk is, koos ik dit keer voor een historische roman. Een historische thriller, moet ik eerlijk bekennen, maar dat terzijde.

Het boek: Wat niemand weten mocht, is geschreven door Theo en Marianne Hoogstraten (klik) het is het eerste boek dat ik van dit schrijversduo lees en al bij de eerste 15 pagina’s was ik verkocht. Een korte omschrijving: Engeland, 1013. Een plunderend Vikingleger loopt het land onder de voet. Samen met de koninklijke familie vlucht Dagna, een jonge edelvrouw naar Normandië. Maar daar zal ze echter nooit aankomen.

Een citaat:

De zeemist, die in dikke flarden over het strand joeg, maakte haar wereld klein. Boven haar hing een dik grijs wolkendek. Het kon nog lang duren voordat ze haar omgeving zou kunnen verkennen.

De tekst sloot mooi aan bij mijn vakantieherinneringen, de zee, het strand en het grijze wolkendek. Want het was niet altijd helderblauw in de weken dat ik weg was.

Het grijze wolkendek

De personages in het boek hebben werkelijk bestaan, hoewel het verhaal natuurlijk geromantiseerd is, maar juist dat maakt het verhaal ook fantastisch om te lezen. Het staat mijlen ver weg van ons huidige bestaan, het is een thriller in een tijd van Vikingen, zeerovers, ridders en jonkvrouwen. Ik heb pas een derde van het boek gelezen, maar weet nu al dat ik meer ga lezen van dit schrijversduo.

Hoewel? Zou ik bij een overdosis aan historische thrillers dan waanbeelden van ridders en zeerovers tegenkomen tijdens mijn fiets- en wandeltochten.

De tuinen van Mas Gusó

Ik vond deze week een erg leuke boekensite, voor thriller-junks zoals ik een aanrader: Vrouwentrillers (klik) , een site vol boekentips, recensies en zelfs met gratis e-books, die je kunt downloaden. Die zijn misschien leuk om nog even op je e-reader te zetten voor je op vakantie gaat.

De uittocht van vakantiegangers is inmiddels van start gegaan en misschien reizen jullie ook richting Spanje en kom je in de buurt van het leuke San Pere Pescador, dan heb ik nog een leuke tip voor de echte levensgenieters, de lekkerbekkies onder ons.

Want eerlijk is eerlijk bij een fijne vakantie hoort lekker eten en drinken.

Lekker eten, lekker drinken

Het culinaire paradijsje Mas Gusó (klik) moet je als je in de buurt komt zeker bezoeken. Het is een culinaire plek met een restaurant waar je heerlijk kunt genieten van traditionele gerechten en tapas. Maar bovendien kun je ook de prachtige tuin bezoeken, compleet met kruidentuin en gigantische olijfgaarden. En in de winkel kun je streekgerechten proeven en kopen en natuurlijk kun je in de Vinotheek wijnproeven en kopen.

Het was zo’n heerlijke plek, dat we er geen genoeg van kregen. Op de terugweg naar huis zijn we er nog maar een keer langs gegaan en weer was het eten en drinken er heerlijk.

Het graan kleurde al goudgeel toen we verder trokken naar het zuiden, maar daarover volgende week meer.  En nu ik over dat graan begin, nestelt er een oorwurm in mijn hoofd en het zingt door mijn hoofd: Het Spaanse graan …. (klik) .

Het Spaanse graan

Voor de komende week trek ik mij terug in de historische verhalen van veldslagen,  Vikingen, Ridders en zeerovers. Ik lees niet alleen het bovengenoemde boek in een adem uit, maar ga ook de film Redbad (klik) met mijn favoriete acteur Gijs Naber in de hoofdrol, zien. Een film over de koning van de Friezen, Radboud die het vertrouwen van de Vikingen probeert te winnen, om samen met hen de Franken te verslaan.

We vergeten het vaak maar ook ons kleine landje heeft een boeiende geschiedenis, waarin sterke mannen en vrouwen hun sporen hebben nagelaten.

Het gaat niet om de voetstappen die je zet, maar om het doel wat je bereikt.

Waar reis jij naar toe deze zomer?

Doordenker:

De kracht van een boom wordt bepaald door zijn wortels.

Als de oude olijf kon verhalen, wat dan...

In het Spotlight:

Kunsthal Live op Zondag (klik)

Geniet zes zondagen lang tot 5 augustus van 14.00 – 17.00 uur van livemuziek, DJ’s, foods & drinks, fashion & art. Ga kijken, luisteren en dansen, vier de zomer.

Maar je kunt op die zondagmiddagen ook een uitstapje maken met de buren. Het Natuurhistorisch Museum organiseert o.l.v. een stadsbioloog om 16.15 uur een wandeling door het stadspark.

Gewoon picknicken kan natuurlijk ook op die zomerzondagen.

Reggae Rotterdam (klik) 

Dompel je op onder in Jamaicaanse sferen in het Kralingse Bos. Het klinkt onwaarschijnlijk maar het is op 22 juli 2018 mogelijk. Want dan wordt voor de 2^e keer het grootste Reggae festival van ons land gehouden, met workshops, lekker eten, bijzondere decors en natuurlijk muziek.

Zomercarnaval Straatparade (route klik) 

Het Zomercarnaval is misschien wel het alle kleurigste festival van Rotterdam, een fotogeniek feest waar oud en jong maandenlang aan werken. Op 28 juli 2018 is de stad een groot tropisch feest waarbij geen toeschouwer stil kan blijven staan.

Tip: Bekijk vooraf thuis de route al.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey