zondag 15 juli 2018

280 Voetsporen







Het is zondag, mijn verhaal is voor een groot deel al geschreven en de collages zijn ook al gemaakt. Het gebeurd niet vaak, maar vandaag is het alleen een kwestie van bij elkaar voegen en publiceren. Nummer 280 al en bij elkaar genomen zouden al die woorden en al die collages al een stevig boek vormen, ik glimlach bij die gedachten en puzzel verder, terwijl mijn gedachte afdwalen.

Deze week kwam ik een oude bekende tegen op het internet, zomaar ineens dat beeld op mijn scherm. Volkomen onverwachts, iemand die al acht jaar niet meer onder ons is.  Op dat moment besefte ik ineens, dat ik door het schrijven van mijn wekelijkse blog ook mijn sporen nalaat en niemand weet voor hoelang.


Parc National, San Pere Pescador, Catalonië


We verlieten Frankrijk en streken neer in Catalonië. Net buiten het plaatsje San Pere Pescador vonden we een plek op camping Las Palmeras (klik) , op loopafstand van het strand en de Middellandse zee, aan de rand van een Parc National, een prachtig natuurreservaat.

Vanaf de camping was het prachtig wandelen door het beschermde gebied, 
‘s morgens vroeg vloten de vogels het hoogste lied, het was alsof ik door een enorme volière liep. De strakblauwe lucht en het water, glad als een spiegel maakte het geheel tot een schitterende fotogenieke omgeving.


De zee, elke golf een eigen ritme


Het strand was in de ochtend nog stil, dat zal in het hoogseizoen wel anders zijn. Elke dag was het steand weer anders, zelfs de branding klonk elke dag anders. Soms rustig en kalm, maar ook woest en onrustig met hoge golven, afhankelijk van het weer op zee. Wat is het toch heerlijk om op blote voeten door het water te kuieren met de meeuwen om je heen en je voetsporen langzaam te zien verdwijnen door de golfslag.

De afgelopen weken was er, zoals elk jaar om deze tijd weer een overdosis aan detectives en spannende series te zien. Ik nam ze allemaal op, zodat ik niets zou missen. De Scandinavische series zijn mijn favoriet, maar ook de Engelse volg ik. In mijn vakantie las ik ook thrillers, series boeken van o.a. Karin Slaughter en Nicci French.


We laten allen sporen na, ook de mestkever


Maar ik nu vrees dat ik een overdosis crime-story's  heb opgelopen of is dat onmogelijk.

Ik fietste deze week van Spijkenisse naar Barendrecht door de Rhoonse- en Carnisse grienden, een prachtige tocht langs het water. En ik zag bij de Rhoonse grienden een man een langwerpige put graven, ik keek nog eens goed en in mijn geheugen sloeg ik zijn signalement op. Voor je weet maar nooit dacht ik en omdat er niet veel fietsers waren dacht ik wat later ineens, dat ik iets verdachts zag drijven.

Een overdosis? Lachend fietste ik gewoon door en genoot van de wind en de zon, natuurlijk was er geen sprake van verdachte omstandigheden.


Mijn stalen ros is geen strandganger


Ik begon deze week aan een nieuw boek en omdat ik niet weet of een overdosis aan detectives en thrillers schadelijk is, koos ik dit keer voor een historische roman. Een historische thriller, moet ik eerlijk bekennen, maar dat terzijde.

Het boek: Wat niemand weten mocht, is geschreven door Theo en Marianne Hoogstraten (klik) het is het eerste boek dat ik van dit schrijversduo lees en al bij de eerste 15 pagina’s was ik verkocht. Een korte omschrijving: Engeland, 1013. Een plunderend Vikingleger loopt het land onder de voet. Samen met de koninklijke familie vlucht Dagna, een jonge edelvrouw naar Normandië. Maar daar zal ze echter nooit aankomen.

Een citaat:
De zeemist, die in dikke flarden over het strand joeg, maakte haar wereld klein. Boven haar hing een dik grijs wolkendek. Het kon nog lang duren voordat ze haar omgeving zou kunnen verkennen.

De tekst sloot mooi aan bij mijn vakantieherinneringen, de zee, het strand en het grijze wolkendek. Want het was niet altijd helderblauw in de weken dat ik weg was.


Het grijze wolkendek


De personages in het boek hebben werkelijk bestaan, hoewel het verhaal natuurlijk geromantiseerd is, maar juist dat maakt het verhaal ook fantastisch om te lezen. Het staat mijlen ver weg van ons huidige bestaan, het is een thriller in een tijd van Vikingen, zeerovers, ridders en jonkvrouwen. Ik heb pas een derde van het boek gelezen, maar weet nu al dat ik meer ga lezen van dit schrijversduo.

Hoewel? Zou ik bij een overdosis aan historische thrillers dan waanbeelden van ridders en zeerovers tegenkomen tijdens mijn fiets- en wandeltochten.


De tuinen van Mas Gusó


Ik vond deze week een erg leuke boekensite, voor thriller-junks zoals ik een aanrader: Vrouwentrillers (klik) , een site vol boekentips, recensies en zelfs met gratis e-books, die je kunt downloaden. Die zijn misschien leuk om nog even op je e-reader te zetten voor je op vakantie gaat.

De uittocht van vakantiegangers is inmiddels van start gegaan en misschien reizen jullie ook richting Spanje en kom je in de buurt van het leuke San Pere Pescador, dan heb ik nog een leuke tip voor de echte levensgenieters, de lekkerbekkies onder ons.

Want eerlijk is eerlijk bij een fijne vakantie hoort lekker eten en drinken.


Lekker eten, lekker drinken


Het culinaire paradijsje Mas Gusó (klik) moet je als je in de buurt komt zeker bezoeken. Het is een culinaire plek met een restaurant waar je heerlijk kunt genieten van traditionele gerechten en tapas. Maar bovendien kun je ook de prachtige tuin bezoeken, compleet met kruidentuin en gigantische olijfgaarden. En in de winkel kun je streekgerechten proeven en kopen en natuurlijk kun je in de Vinotheek wijnproeven en kopen.

Het was zo’n heerlijke plek, dat we er geen genoeg van kregen. Op de terugweg naar huis zijn we er nog maar een keer langs gegaan en weer was het eten en drinken er heerlijk.

Het graan kleurde al goudgeel toen we verder trokken naar het zuiden, maar daarover volgende week meer.  En nu ik over dat graan begin, nestelt er een oorwurm in mijn hoofd en het zingt door mijn hoofd: Het Spaanse graan …. (klik) .


Het Spaanse graan


Voor de komende week trek ik mij terug in de historische verhalen van veldslagen,  Vikingen, Ridders en zeerovers. Ik lees niet alleen het bovengenoemde boek in een adem uit, maar ga ook de film Redbad (klik) met mijn favoriete acteur Gijs Naber in de hoofdrol, zien. Een film over de koning van de Friezen, Radboud die het vertrouwen van de Vikingen probeert te winnen, om samen met hen de Franken te verslaan.

We vergeten het vaak maar ook ons kleine landje heeft een boeiende geschiedenis, waarin sterke mannen en vrouwen hun sporen hebben nagelaten.

Het gaat niet om de voetstappen die je zet, maar om het doel wat je bereikt.


Waar reis jij naar toe deze zomer?


Doordenker:

De kracht van een boom wordt bepaald door zijn wortels.


Als de oude olijf kon verhalen, wat dan...


In het Spotlight:


Geniet zes zondagen lang tot 5 augustus van 14.00 – 17.00 uur van livemuziek, DJ’s, foods & drinks, fashion & art. Ga kijken, luisteren en dansen, vier de zomer.
Maar je kunt op die zondagmiddagen ook een uitstapje maken met de buren. Het Natuurhistorisch Museum organiseert o.l.v. een stadsbioloog om 16.15 uur een wandeling door het stadspark.
Gewoon picknicken kan natuurlijk ook op die zomerzondagen.



Dompel je op onder in Jamaicaanse sferen in het Kralingse Bos. Het klinkt onwaarschijnlijk maar het is op 22 juli 2018 mogelijk. Want dan wordt voor de 2e keer het grootste Reggae festival van ons land gehouden, met workshops, lekker eten, bijzondere decors en natuurlijk muziek.



Het Zomercarnaval is misschien wel het alle kleurigste festival van Rotterdam, een fotogeniek feest waar oud en jong maandenlang aan werken. Op 28 juli 2018 is de stad een groot tropisch feest waarbij geen toeschouwer stil kan blijven staan.
Tip: Bekijk vooraf thuis de route al.





Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey


14 opmerkingen:

  1. Leuke posten hele mooie foto's ...en ik ga je tip van de heer en mevrouw Hoogstraten onthouden, en dat gaat deze keer lukken omdat ik een goed ezelsbruggetje heb. Haar voornaam is dezelfde als van mij en Hoogstraten is een Belgisch dorp hier vlakbij... Waar onze vakantie naar toe gaat? vorig jaar was dat Andalusie...heel mooi ook, dus dit jaar weer wat verder weg...Nepal.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je reaktie Marian. Ik maakte eens een rondreis Andalusie, echt fantastisch, er is daar zoveel schoonheid te zien qua cultuur en natuur. Ik wens veel mooi in Nepal, goeie reis. Groetjes

      Verwijderen
  2. Scandinavische thrillers zijn ook mijn favoriet.
    Hele mooie reeks foto's Elly. Fijne week!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je reaktie. En tip: The Bridge komt er ook weer aan.
      Groetjes

      Verwijderen
  3. Ik kan ook geen genoeg krijgen van de Engelse en Scandinavische thrillers. Smul er van. Heerlijk.
    Maar een echte overdosis bestaat toch zeker niet? Gewoon opmerkzaam was je en dat is prima, want eerlijk is eerlijk... je weet maar nooit. De titel van de historische roman lijkt me ook een goeie, sla ik even op. En Redbad stond al op ons lijstje om een keer te zien.
    Ik heb weer genoten van je schrijfsels.
    Fijne nieuwe week,
    Liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je reaktie, het boek is een aanrader, net zoals de film Redbad. Groetjes

      Verwijderen
  4. Een heerlijke en gezellige blog heb je, ik geniet er van, zo van alles en veel variatie.
    Groet kees.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je reaktie Kees. Ik doe mijn best en als anderen het leuk vinden om te lezen en mijn foto's waarderen, dan ik dat fijn.
      Groetjes

      Verwijderen
  5. Wat een pracht foto’s weer.
    Nee Scandinavische thrillers zijn aan mij niet besteed, ik zit bij Baantje al achter de bank. Maar de Engelse kunnen mij wel bekoren, hebben vaak van die mooie opnames, zoals alleen de BBC dat kan.
    Ik heb genoegen van je verhaal, fijne week, Manon

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je reaktie Manon. Gelukkig heeft ieder een eigen smaak en is er keus genoeg. Groetjes

      Verwijderen
  6. Jij hebt altijd zoveel te vertellen op je wekelijkse blog, dat ik het altijd moeilijk vind om te antwoorden, weet dan gewoon niet waar te beginnen. Ik geniet echter wel van je verhalen. Je hebt wel een prachtige rondreis door Frankrijk en Spanje gemaakt en nu ben je thuis en hebben we hier ook mooi weer, want laten we wel wezen, ondanks de droogte genieten we er zelf wel van. Ik moest wel lachen om je reactie toen je die man een put zag graven in de griend, zoiets krijg ik al na het lezen van 1 thriller. Dus.....die lees ik niet, ik houd het gewoon bij tuinliteratuur, haha, en Nederlandse en Engelse literatuur, want ik ben wel dol op lezen.
    Groeten, Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je reaktie Janneke, Een reaktie waardeer ik altijd, maar is geen must. Lezen is altijd fijn en gelukkig is er voor elk wat wils. Groetjes

      Verwijderen
  7. De wekelijkse blogs zijn altijd om te smullen Elly, heerlijk
    om te lezen, te bekijken en over na te denken. Jou schrijfstijl
    neemt me helemaal mee in alles wat jij hebt meegemaakt, en zie
    het ook letterlijk voor me. Moest glimlachen bij de regel,
    En ik zag bij Rhoonse grienden een man een langwerpige put graven,
    ik keek nog eens goed en in mijn geheugen sloeg ik zijn signalement op.
    Heerlijk gewoon en voel dan helemaal mee, fantasierijke mensen kunnen
    met weinig gegevens boeken schrijven. Voor mij is jou schrijven op zich
    al een heerlijk boek. De vakantie is voor jou fantastisch geweest dat
    proef ik aan alles.
    De doordenker doet me aan een gedicht van Simon vestdijk denken:

    Keuvelend met verliefde kronen,
    Ruisend de een, ritselend de ander,
    Zijn beuk en berk gaan samenwonen,
    Als lotgenoten van elkander,

    In zulk een innige eendracht, dat
    Men aan de witte schors moet vragen
    Wie of het berkenloof zal dragen
    En wie in het najaar 't bruine blad.

    Hier even breed, daar even smal,
    Stromen hun stammen naar beneden,
    Uitwijkend, hunkerend en tevreden,
    Geven en nemen. en en al.

    Tot waar de saamgevoegde wortel
    De strengheid hoedt van 't mijn en dijn,
    Alsof met een ontzichtbaar mortel
    De grensvlakken bestreken zijn.

    Maar lager, diep onder de aarde,
    Daar heerst de nijd van 't voorgeslacht,
    Dat waterdruppelen vergaarde,
    Met harig zuigende overmacht.

    Elkaar verdringend, moord beramend,
    In zulk een schennis van 't verbond,
    Dat elk der wezens zich zou schamen ,
    Wanneer 't kon schouwen in zijn grond.

    Simon Vestdijk.

    Lieve groetjes,
    Josephine

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat een mooie reaktie, bedankt voor het gedicht, het is prachtig. Ik bewaar het, ik heb iets met bomen, misschien wel omdat we allemaal wortels hebben :) groetjes

      Verwijderen