310 Eitje

Vanmorgen werd ik wakker, het was nog donker en ik hoorde de regen op het raam tikken, ik draaide me nog even om en dacht: Vandaag is grijs! Dat kwam goed uit want ik moest mijn verhaal nog schrijven, hoewel ik al het een en ander in mijn notitieboek had geschreven.

In de afgelopen week, een week waarin Moeder Natuur zowel een lente- als een zomerjurk droeg en dat terwijl het nog winter is, krabbelde ik weer op van de griep.

Ik ben en blijf een Ram, thuisblijven en niets ondernemen past mij niet, daar word ik nukkig van, maar als het lot anders bepaald moet je van de nood een deugd maken. En dus luisterde ik naar de radio, keek wat films en begon aan een nieuw boek. Ik zat nog wel in de Zussen-flow, dus besloot ik om een boek uit te zoeken van dezelfde schrijfster Lucinda Riley: De Orchideeëntuin, omdat haar schrijfstijl mij aanspreekt. Ook een heerlijk boek, waarin heden en verleden elkaar afwisselen.

Kunst en boeken in Óbidos, Portugal

En gek genoeg kruiste de afgelopen week via verschillende kanalen John Lennon, mijn jeugdheld, mijn pad. Ik hoorde John Lennon op de radio, in het boek waaraan ik was begonnen kwam een uitspraak van hem voor en ik zag via Sociaal Media dat het werk van fotograaf Govert de Roos, die de wereldberoemde foto maakte van John Lennon en Yoko Ono, in het Hilton Hotel te zien is.

Herinneringen kunnen soms zomaar binnenstromen en je onverwachts verrassen.

Dat was ook zo tijdens mijn reis naar de Costa Lisboa o.a. tijdens mijn bezoek aan de Markthal van Lissabon, een moderne Foodhal die volgens zeggen model had gestaan voor de Markthal in Rotterdam. Allerlei Portugese producten werden daar verkocht, heerlijke hammen, prachtige zoete taartjes, mooie wijnen, olijfolie, kruiden en bovendien kon je er heerlijk eten. Klein Luilekkerland.

De Foodhal van Lissabon

Maar daar in die Foodhal van Lissabon kwam mijn chauvinisme voor Rotterdam boven en dat zal elke geboren Rotterdammer waarschijnlijk herkennen. De Markthal van Rotterdam is zeker, qua architectuur, mooier dan die van Lissabon. Maar in Rotterdam kun je producten van over de hele wereld kopen, zelfs Portugese lekkernijen.

Toen ik diezelfde dag in Lissabon door een straat liep met verschillende ouderwetse fourniturenwinkeltjes (allemaal in één straat!) bekroop mij een nostalgische gedachten. Immers in Rotterdam hebben wij geen fourniturenwinkeltjes meer, althans ik zou niet weten waar. Maar degelijke fourniturenwinkeltjes ken ik nog wel van vroeger.

Portugese lekkernijen

Ik heb nog mooie herinneringen aan het winkeltje op de Provenierssingel nummer 49, daar zat de Firma Grashoff (klik) met een knopen- en fourniturenwinkeltje. Waar men met veel geduld en zorg het juiste knoopje voor je zocht, zonder op de tijd te letten. Elke klant was koning.

In 1988 schreef het Rotterdams Nieuwsblad tijdens het 100 jarig bestaan in de krant:

“In de winkel hoge houten rekken met talloze kartonnen doosjes met knopen erin, dezelfde knoopjes aan de voorkant van de doos geplakt. Een rechte houten toonbank en de eenvoudige etages met verschillende artikelen. We verkopen alles om zelf kleding te maken, behalve stop. We hebben vijf à zesduizend verschillende knopen in ons assortiment. Daarnaast nog een paar duizend artikelen, zoals elastiek in tien breedtes, ritssluitingen tot een lengte van twee en een halve meter, garens, gespen, voeringen, dozen vol tressen en band, tien soorten vingerhoeden, en echte stikzijde.”

De bekende knopenwinkel van de Firma Grashoff in Rotterdam heeft in 1995 de deuren gesloten, ateliers verdwenen en zelfmaakmode werd bijna niet meer gemaakt.

Met een jaloerse blik liep ik door die straat vol ouderwetse fourniturenwinkeltjes in Lissabon, waarin klanten met veel geduld werden geholpen met het zoeken naar het juiste product.

Drie van de fourniturenwinkeltjes in Lissabon

Elke stad heeft zo zijn charme en het is een feit dat de stad Rotterdam veel historie heeft verloren. Maar de herinneringen drijven soms zomaar onverwachts boven en dan is het een eitje om de beelden uit het verleden in gedachten op te roepen.

Was er ook nog een eyeopener deze week?

Zeker en die schreef ik op: We gebruiken te veel moeilijke woorden om de werkelijkheid te verhullen (klik) Ik volg al jaren de mannen van 365 Dagen Succesvol, David de Kock en Arjan Vergeer, die een wekelijkse column hebben in het AD. Het is hun missie om van Nederland het gelukkigste land van de wereld te maken. Telkens opnieuw zetten hun woorden mij aan het denken, bijna jaloersmakend, er gaat zoveel positiefs uit van hun denken en doen.

Maar of het hun verdienste is, dat Nederland in de top 5 van 2018 staat van de gelukkigste landen in de wereld, dat geloof ik niet.

De mallemolen van het leven in Rotterdam

Soms is geluk een eitje.

Daaraan dacht ik, toen ik de nieuwslezer deze week hoorde vertellen dat het eerste Kievitsei (klik) was gevonden. Nooit eerder was er een Kievitsei gevonden in de maand februari. Maar je mag er alleen naar kijken, want het rapen van Kievitseieren is op grond van de wet Natuurbescherming verboden.

Je kunt het geluk noemen, maar alles heeft verschillende kanten, zelfs een eitje.

Welke kleur geef jij aan geluk?

Doordenker:

Het leven is wat gebeurt terwijl je andere plannen maakt.

Deze doordenker komt uit: Beautiful Boy van John Lennon (klik) 

 Rotterdampas 30 jaar!

In de Spotlight:

Wat gebeurde er in kamer 902 (klik) 

De expositie van foto’s die gemaakt zijn in Kamer 902 van het Hilton Hotel in Amsterdam 50 jaar geleden zijn dagelijks, van 22 maart 2019 t/m 31 maart 2019 van 10.00 uur – 22.00 uur te zien. Er is werk te zien van, Govert de Roos, Cor Jaring, Nico Koster, Claude Vanheve en Elmar Welge.

Beleef de Lente (klik) 

De webcams van de Vogelbescherming Nederland zijn weer in de lucht en zo kun je vanuit je luie stoel, op elk moment van de dag kijken naar “Vogel-soap’s”. Want soms is het echt een soap, omdat de filmpjes alles in zich hebben, het dagelijks leven vol liefde, leed en intriges. Alleen is er geen sprake van fictie, zoals in een echte soap.

Rotterdampas (klik) 

Ik heb mijn Rotterdampas weer voor een jaar laten verlengen. Ik heb daar al jaren heel veel voordeel van. Hij bestaat dit jaar 30 jaar en dat wordt gevierd. Er is door de jaren heen veel veranderd en wat ik erg leuk vind is dat je met je account via de App precies kunt zien hoeveel voordeel je hebt. Voor mij was dat in 2018 ruim tweehonderd euro. 

Wat veel mensen niet weten is dat je ook een Rotterdampas kunt kopen als je buiten Rotterdam woont, de kosten van de pas heb je er zo uit, reken maar uit via de site.

Extra lastminute aanbiedingen krijg je als je je ook aanmeld voor de Rotterdampas nieuwsbrief. 

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.