Met Koningsdag nog vers in het geheugen plaats ik mijn
blog. Ik was niet goed bij stem, alle feestelijkheden gingen deze keer
langs mij heen en met keel- en hoofdpijn zag ik de beelden in Amersfoort op tv en
bij het horen van het Wilhelmus dacht ik terug aan mijn korte vakantie.
De herdenkingsdagen komen er nu aan en het is niet geheel
toevallig wil ik jullie juist nu Dresden wil laten zien. Misschien denken
jullie nu waarom, maar dat zal ik verder toelichten.
Tijdens mijn korte vakantie in het voormalig Oost-Duitsland
was ik o.a. in Dresden. Vorige week heb ik jullie al iets laten zien in Nummer 317 Wijsheid (klik) van die reis. Maar
eigenlijk was mijn doel een bezoek aan de stad Dresden, de stad die al zolang
op mijn must see lijstje stond. Ook omdat die stad heel veel gemeen heeft met
mijn geboortestad Rotterdam.
Niet veel mensen weten dat de stad Dresden sinds 1988 een
van de dertien zustersteden van de stad Rotterdam (klik) is.
Dresden, Theaterplatz
Iedereen weet het in ons kleine landje, op 4 mei herdenken
wij en op 5 mei vieren wij de vrijheid. Maar op 14 mei wordt
in Rotterdam ook jaarlijks het grote bombardement herdacht, kijk hier voor het programma van de herdenking (klik).
Rotterdam werd op 14 mei 1940 (klik) zwaar
getroffen door Duitse bommenwerpers, het bombardement van ongeveer een kwartier
vernietigde bijna de gehele historische binnenstad en WOII was nog maar net
begonnen. Naar schatting kwamen 800 mensen om het leven en werden 80.000 inwoners
dakloos.
Al vier dagen na het grote bombardement gaf het
gemeentebestuur, op 18 mei 1940 aan de toenmalige stadsarchitect W.G. Witteveen
de opdracht voor het maken van een wederopbouwplan. Op 24 mei 1940, tien dagen
na de ramp, werd het complete getroffen gebied in één keer onteigend. De
verwoeste panden werden gesloopt inclusief de funderingen, hiermee werd de
mogelijkheid geschapen om een totaal nieuw stratenpatroon aan te leggen.
Rotterdam, de stad van handen uit de mouwen en schouders
eronder, begon direct na die grote ramp met de wederopbouw.
Fürstenzug; Monumentaal mozaïk van tegels uit Meissen waarop de vorsten van het huis Wettin zijn afgebeeld
Een kleine vijf jaar later in de nacht van 13 op 14
februari 1945 vond het grote geallieerde bombardement op Dresden (klik) plaats,
waarna de volgende ochtend nog een luchtaanval volgde. De Duitse stad Dresden,
de beroemde barokstad en oude hoofdstad van het Keurvorstendom Saksen, was tot
dan toe al enkele keren getroffen ten koste van honderden doden. Bij de
Februari- aanvallen vielen circa 25.000 doden en werd het overgrote deel van de
historische binnenstad verwoest.
Van het Florence van het Noorden, zoals Dresden altijd werd
genoemd, was na dat grote bombardement in 1945 niets meer over.
De bevolking van de stad Dresden bestond na het
bombardement veelal uit vrouwen, slecht 12% van de mannen was nog over. De
wederopbouw van de woningen in Dresden lag in handen van vrouwen en omdat het
aan bouwmateriaal ontbrak werden de stenen uit het puin door vrouwenhanden afgebikt.
Impressie van de stad Dresden
Ten tijde van de DDR moesten de historische gebouwen als
ruïne blijven herinneren aan het Angelsaksisch-kapitalistische bombardement.
Het bestuur van de stad stelde geen geld beschikbaar voor het heropbouwen van
de historische panden, het bouwen van woningen had de hoogste prioriteit. Begin
jaren ’50 werd door de bevolking geld ingezameld om Semperoper te
herbouwen, maar met dat geld kon alleen de voorgevel worden gereconstrueerd.
Pas in 1977 kwam de wederopbouw van de Semperoper weer van de grond en
in 1985 werd het met veel vertoon geopend.
In 1989 kwam aan het communistische regime een chaotisch
einde en na de Duitse hereniging in 1990 werd Dresden weer de hoofdstad van de
opnieuw gevormde deelstaat Saksen. Pas daarna werden er in die stad oude
gebouwen afgebroken en werd er een start gemaakt met aan het wederopbouwen van het centrum en eigenlijk
is men daar nog steeds mee bezig.
De binnenplaats van de Zwinger vanaf de galerij
De stad Rotterdam heeft een volledig modern aanzicht
gekregen na die grote ramp. In Dresden daarentegen is na de Wende gekozen voor
het restaureren en herbouwen van de belangrijkste monumenten van de stad.
De bombardementen als o.a. die op Rotterdam en Dresden zijn
tot op de dag van vandaag zeer omstreden: was het oorlogsvoering volgens de
conventies van Genève, of waren het oorlogsmisdaden?
Ik zag deze week Philips Freriks aan tafel bij Pauw (klik), hij
heeft een nieuw programma gemaakt over D-day. Hij ontmoette daarvoor oude Britse
strijders, maar ook sprak hij met de andere partij, Duitse soldaten van toen.
Philips Freriks zegt bij Pauw, dat hij in de loop der tijd anders is gaan
denken en vanuit een ander perspectief is gaan kijken naar wat er destijds
gebeurd is.
Inmiddels heb ik het eerste deel van de serie: In de voetsporen van D-day, gezien en het is een prachtig document. Waarin ik ook beelden van het grote bombardement op Rotterdam zag, slechts vier dagen na het begin van alle ellende die WOII bracht.
Philips Freriks zegt in die eerste aflevering: Ik wil niet oordelen met de kennis van nu.
Inmiddels heb ik het eerste deel van de serie: In de voetsporen van D-day, gezien en het is een prachtig document. Waarin ik ook beelden van het grote bombardement op Rotterdam zag, slechts vier dagen na het begin van alle ellende die WOII bracht.
Philips Freriks zegt in die eerste aflevering: Ik wil niet oordelen met de kennis van nu.
De trap op naar de galerij van de Zwinger
Elk verhaal heeft verschillende kanten. Tijd heelt de
wonden en ook al blijven er littekens achter, het leert ons ook vanuit een ander perspectief te kijken
Dat was ook mijn conclusie na het zien van de prachtige
film: The Aftermath (klik) , ik
schreef er al eerder over. De film speelt zich af in het naoorlogse Duitsland
in 1946. De naweeën van de Tweede Wereldoorlog zijn pijnlijk voelbaar in die
film. Elke partij, in welke oorlog ook, heeft een verhaal te vertellen en dat
is in deze film mooi in beeld gebracht en met de komende mei-herdenkingen in
het zicht is deze film een echte aanrader.
Pracht en praal van grote omvang
Dresden is nu al een prachtige stad en zal in de komende
jaren zeker nog mooier worden. Misschien krijgt het haar koosnaam: Florence van
het Noorden, zelfs weer terug. Hoewel de stad natuurlijk toch een kopie blijft
van de oorspronkelijke versie.
Ik bezocht als eerste de Zwinger (klik).
Want zo zei de stadsgids, als je die niet hebt gezien dan ben je niet in
Dresden geweest. De Zwinger is een enorm paleiscomplex dat oorspronkelijk in
1710 en 1728 werd gebouwd, een goed voorbeeld van de laat-barokke bouwstijl
(het doet nu dienst als museum). Ik liep het gigantische plein over en later
bekeek ik het geheel ook vanaf de galerij en keek met verbazing naar alle
pracht en praal en was werkelijk sprakeloos.
De Semperoper
Toen ik later door de zijarm van de Zwinger naar buiten
liep, werd het Wilhelmus gespeeld door een trompettist en met een brede grijns
nam hij het applaus in ontvangst.
Naast het enorme paleiscomplex staat het Semper Operahuis. De Semperoper is een prachtig gebouw aan de buitenkant en ik had het heel graag vanbinnen
gezien, maar helaas was dat niet mogelijk binnen de tijd die mij nog restte.
Dus moest ik het met de buitenkant doen, maar de gemiste kans werd al snel
goedgemaakt. Onderaan het ruiterstandbeeld van Koning Johann van Saksen dat op
het plein voor de Semperoper staat, stonden Dresder-straatmuzikanten,
twee jonge vrouwen die een schitterende aria zongen.
Ik bleef een tijdje luisteren, het klonk prachtig en paste
zo mooi bij die plek.
Semperoper en het ruiterstandbeeld van Koning Johann van Saksen
Ik liep naar een ander fabelachtig gebouw, de Frauenkirche
en ging bijna met open mond naar binnen. Het interieur van de Frauenkirche is
prachtig en je verbaasd je erover dat er in onze tijd nog zo mooi en statig Barok-gebouwd
kan worden, compleet met gouden tierelantijnen en muur- en plafondschilderingen
met engelen. Natuurlijk beklom ik ook de toren van de Frauenkirche en de weg
ernaartoe ging cirkelend naar boven.
De Frauenkirche in Dresden
Er kwamen herinneringen boven aan de krappe wenteltrap van
de Sint-Pieterbasiliek in Rome, waar iedereen claustrofobisch boven kwam.
Maar doordat de Frauenkirche is herbouwd is die klim ruimer
en iets moderner opgezet. Het is een hele klim, maar het uitzicht maakt alles
goed. Ik zag de Elbe stromen en de bruggen die de oevers verbinden en aan de
hand van een duidelijke flyer herkende ik de belangrijke gebouwen. De
Kunstacademie, de Hausmannsturm, het Stadhuis en in het westen, heel in de verte
de voormalige Sigarettenfabriek in de vorm van een moskee.
Het interieur van de Frauenkirche
Boven in de toren van de Frauenkirche bedacht ik, dat
ik nog nooit de Grote Kerk of Sint Laurenskerk in Rotterdam had beklommen. En hoog boven Dresden nam ik mij voor om die toren binnenkort eens te beklimmen.
Ik heb nog lang niet alles gezien in Dresden, maar alles zien is in een korte tijd onmogelijk. Maar dat is prima, want dat is ook een mooi excuus om nog eens terug te keren naar die prachtige stad. Bovendien denk ik dat Dresden de komende jaren nog mooier zal
worden, met als bijkomend nadeel, ook drukker en populairder.
Mijn ouders maakten het grote bombardement van 14 mei 1940
aan den lijve mee. Maar spraken er niet over, als ik vragen stelden werd er
alleen gezegd: Ik hoop dat je het nooit zal meemaken.
Ik ben een kind van de vrijheid, ik ben van na de oorlog en
hoop dat dat zo blijft.
Hoe herdenk jij?
Doordenker:
Met lef en kracht is de mens tot veel in staat.
Zie je die mensen beneden op het plein voor de Frauenkirche
In het Spotlight:
Herdenken is een werkwoord, want er is een duidelijke
boodschap voor ons: Nooit Meer Oorlog. Je kunt alleen reizen naar de toekomst
als je de lessen uit het verleden meeneemt. We mogen nooit vergeten en daarom
maak ik van 4 mei elk jaar een gedenkwaardige dag ergens in Nederland.
Vrijheid moet je vieren en door heel het land wordt dat
volop gedaan. Want we mogen nooit vergeten dat vrijheid in elk mensenleven van
groot belang is. Plan je eigen feestje via de site.
Sta stil op 4 mei en geef op 5 mei de vrijheid door.
Sta stil op 4 mei en geef op 5 mei de vrijheid door.
De grote dramatische ramp, het bombardement van 14 mei 1940
op de stad Rotterdam wordt elk jaar herdacht op verschillende plekken in de
stad. De brandgrens (klik) van het grote bombardement zal altijd
zichtbaar blijven in de stad middels markering.
Geniet van het leven en
deel je geluk.
Liefs,
Elly Embregts
©Happy Earl Grey
Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen
met je vrienden mag ook.
Ook ik ben van na de oorlog. Op 4 mei denk aan vaak aan die gebieden,waar nog geen herdenken is. Waar de oorlog nog steeds bezig is.
BeantwoordenVerwijderenMooie blog, El. En hoe ik herdenk? Ik lees veel over die tijd en ik loop ieder jaar mee met de Stille Tocht die eindigt in een korte herdenking bij een monument in mijn stad.
BeantwoordenVerwijderenMooi om over de geschiedenis van Rotterdam en Dresden te lezen. Erg interessant! Ik wist van de bombardementen op beide steden, maar meer ook niet. Dresden is een prachtige stad zo te zien.
BeantwoordenVerwijderenIk word altijd erg weemoedig van herdenken, sommige jaren ontloop ik het een beetje. Weet nog niet wat ik dit jaar zal doen.
Ben persoonlijk niet zo'n liefhebber van Barok maar het is goed om te zien dat ze de stad weer restaureren.
BeantwoordenVerwijderenMooie reportage van deze prachtige stad. Wij waren er twee keer en zagen de Frauenkirche nog in de steigers en enkele jaren later in volle glorie.
BeantwoordenVerwijderen4 mei altijd naar het monument in onze stad.