321 Stip

Daar ben ik weer, terug van een stip aan de horizon en wat voor een stip. Ik hoop wel dat jullie er ook weer zijn, want er valt wel wat te delen de komende weken.

Die stip aan de horizon waar ik verbleef, 700 kilometer ten westen van de kust van Afrika en 850 kilometer ten zuidwesten van de Portugese kust, is het eiland Madeira. Slechts zo groot is als de provincie Utrecht, maar zeker in de maand mei een kleurrijk paradijsje. Dat op mij grote indruk heeft gemaakt. Ik kwam dan ook thuis met ruim 800 foto’s, die ik inmiddels al heb teruggebracht naar 650 plaatjes.

Deze keer foto’s die gemaakt zijn in de hoofdstad van Madeira, Funchal.

Madeira kent veel vergezichten

Vergezichten blijven altijd fascineren dacht ik toen ik gisteren hoog boven Rotterdam de stad bekeek en de stipjes aan de horizon, de herkenningspunten zocht. Ik beklom een aantal daken van de stad tijdens de Rotterdamse Dakendagen, een jaarlijks terugkerend evenement tijdens de Maand van de Architectuur en een van de meest mooie festivals van de stad. Het wordt elk jaar drukker, maar de sfeer is heel bijzonder, het verbindt mensen vanbinnen en buiten de stad Rotterdam.

Bloemenfestival Funchal

Madeira heeft ook prachtige vergezichten, maar om er te komen moet er worden gevlogen, ik ben niet zo van de lange vluchten en dus was ruim vier uur vliegen naar de hoofdstad van Madeira, Funchal voor mij erg lang. Maar samen met mijn reisgenoot Michelle kwam ik die tijd wel door en nu ik dit schrijf denk ik aan haar woorden: De toekomst is nog niet gebeurd. Maar de nabije toekomst van dat moment, op weg naar Madeira, heb ik inmiddels achter de rug en ik ben echt weer een ervaring rijker.

Als je alleen reist roept dat bij veel mensen vragen op, maar alleen reizen is allang geen bijzonderheid meer, er reizen steeds meer mensen alleen. Bovendien is de ervaring intenser en als je alleen reist maak je veel sneller contact met anderen, dan wanneer je samen of met een eigen groepje reist. Alleen reizen maakt je sterk, onafhankelijk en geeft je een ongekend gevoel van vrijheid en kracht.

Wellicht denken jullie nu, maar hoe zit dat met die reisgenoot Michelle en dit is mijn verhaal. Nou ja, mijn verhaal…

Een serenade voor Keizerin Sisi, die het eiland graag bezocht

In mijn handbagage zat natuurlijk een hele boekenkast, de bibliotheek op mijn e-reader, genoeg leesvoer voor maanden. Thuis was ik al aan een interessant boek begonnen: Mijn Verhaal (de oorspronkelijke titel is Becoming).

Het boek geschreven door Michelle Obama (klik), vertelt het verhaal van de kleine Michelle Robinson, die opgroeit in de South Side van Chicago en samen met haar broer Craig een kamer deelde in het appartement op de 1^e etage van haar ouders. Maar het leven bracht haar al gauw naar heel andere werelden, onder andere de collegezalen van Princeton, waar ze voor het eerst voelde wat het betekende om de enige zwarte vrouw in de zaal te zijn, tot de glazen kantoortoren waar ze als topbedrijfsjurist werkte en waar op een zomermorgen een rechtenstudent genaamd Barack Obama voor haar bureau verscheen en haar zorgvuldig geplande leven in de war schopte.

Fragment uit het boek Mijn Verhaal:

Leggen we ons neer bij de wereld zoals die is, of werken we toe naar de wereld zoals die zou moeten zijn?

Een glaasje Madeira

Met Michelle als reisgenoot vlogen die vier uur vliegen snel om en voor ik het besefte stond ik op de luchthaven van Funchal. De zon scheen, er stond wat wind en de temperatuur was precies goed en niet veel later werd mij duidelijk wie mijn werkelijke reisgenoten waren, de groep waarmee ik komende dagen Madeira ging ontdekken. Het was een gemêleerd en energiek gezelschap van 17 voor mij onbekende mensen en aangekomen in het hotel brachten we met een glaasje Madeira een toost uit op het leven.

Madeira handwerk

Toen het eiland Madeira in de 15^e eeuw door de Portugezen werd ontdekt, was het niet door mensen bewoond. De eerste bewoners waren Portugezen, die vooral uit de provincie Minho kwamen. Hoewel de bevolking dus van oorsprong Portugees is, heeft zich op Madeira en de nabij gelegen eilanden in de loop der jaren een eigen aparte culturele identiteit ontwikkeld.

Het klimaat is er het hele jaar door zeer mild, de temperatuur ligt vrijwel altijd tussen de 16 en 22 °C. Omdat de kust voornamelijk uit steile rotswanden bestaat en zandstrand vrijwel niet aanwezig is, kent Madeira geen massatoerisme. Het eiland is door de natuur, de vele bossen en bergen vooral populair bij wandelaars en natuurgenieters. De eilanden hebben een vulkanische oorsprong en de hoogste berg is de Pico Ruivo (1862m).

De Sé de Funchal 16e eeuw

De vele exotische bloemen die in het wild groeien kenmerken het eiland zodanig dat Madeira ook wel het bloemeneiland wordt genoemd. Het eiland kent enkele endemische (klik) vogelsoorten waarvan de Madeiravink het bekendste is. Daarnaast komt er op Madeira de Laurisilva (klik) veelvuldig voor, hetgeen ook op de UNESCO-werelderfgoedlijst staat. Het zijn boomsoorten die 25 miljoen jaar geleden voorkwamen in West-Europa en nu nog alleen in dit gebied te zien zijn.

Ik had thuis natuurlijk al veel gelezen over Madeira, maar het eiland was eigenlijk nog veel mooier dan de verhalen die ik gehoord en gelezen had. In deze tijd staat veelal alles in bloei, hier draagt Moeder Natuur een jaloersmakende, veelkleurige zomerjurk.

De Sé de Funchail bomvol handwerk, beschilderingen, houtsnijwerk en azulejo

De hoofdstad Funchal bezocht ik al op de eerste dag en het stadspark nabij het hotel was al heel bijzonder, maar dat was nog niets in vergelijking wat ik de dagen daarna nog zou ontdekken. Ik bezocht de oude kathedraal, de Sé de Funchal uit de 16^e eeuw en zag de beschilderingen en de prachtige tegels. Naast al die bloeiende planten en bomen in de stad, zag ik ongelofelijk veel kunst in de stad. In het historische centrum zag ik een straat waarvan werkelijk alle deuren kunstzinnig waren beschilderd, elke deur met een geheel eigen thema. Ook aan de boulevard stonden veel kunstobjecten, maar naast heel veel moderne kunst is er ook nog heel veel handwerk en oude ambachten te zien op het eiland.

Een aantal beschilderde deuren in het historische centrum van Funchal

Natuurlijk waren de planten en bloeiende bomen kleurrijk en overweldigend. Maar toen ik de prachtige markthal, de Mercado dos Lavradores(klik) zag wist ik het zeker Madeira is een paradijselijk eiland.

In het marktgebouw van Funchal, dat twee etages heeft, worden elke dag verse vis, groente en fruit verkocht. Het gebouw is in 1940 geopend en de stijl is een mengeling van Art Deco en modernisme. Rond de hoofdingang zijn een aantal prachtige azulejo tegeltableaus te vinden met regionale taferelen. Veel van de verkopers zijn uitgedost in de plaatselijke klederdracht. De markthal is een belangrijke toeristische attractie op het eiland.

De markthal van Funchal is een touristische trekpleister

Al die eerste dag op dat paradijselijke eiland, wist ik dat ik nog veel meer moois zou gaan ontdekken.

Die avond aan tafel was de groep van 17, boeren, burgers en buitenlui al aardig aan elkaar gewaagd. Droge humor en diepe gesprekken wisselden elkaar af. Zo mooi om te zien, hoe gewoon wat interesse in elkaar, zich kan ontwikkelen en hoe snel een band kan groeien. Ieder mens mooi en elk op zich bijzonder.

Die eerste avond op dat prachtige eiland Madeira werden we na het diner verrast door een muziek- en dansgroep en met trots werd ons de muzikale kant van het eiland getoond. Het eiland mag dan bekend staan als bloemeneiland, maar ook traditionele en moderne kunst en cultuur wordt hier met warmte omarmt en dat maakt de mens mooier, milder en trotser. Wellicht is dat ook waarom de liefde voor dit eiland al snel een plekje in je hart krijgt.

Hoeveel soorten fruit bestaan er?

Voor het slapen gaan las ik nog wat en de woorden van Michelle Obama raakte mij opnieuw. Wat een bijzonder boek en wat een unieke kans om eens inzicht te krijgen in het leven van de voormalige First Lady. Wat een mooi mens.

Fragment uit het boek Mijn Leven:

Nog afgezien van het feit dat ik zelf moet weten wat ik doe, wist ik altijd wel iemand teleur te stellen.

Die prachtige stip aan de horizon heeft aan al mijn verwachtingen voldaan en in de komende weken zal ik jullie nog meer bijzondere plekken laten zien. Vergezichten, tuinen van groot formaat, bloemenpracht en natuurlijk de bijzondere ambachten.

Oude bomen en overal bloemen

Is alles op dat eiland dan rozengeur en maneschijn vragen jullie je wellicht af, maar er is ook een andere kant. De bewoners van Madeira hebben gemiddeld een inkomen van 500 euro per maand en dat is geen vetpot. Toch stralen mensen van optimisme en trots, de bevolking is tevreden met minder en daar kunnen wij nog veel van leren.

Fragment uit het boek Mijn Leven:

Ik blijf verbinding houden met een kracht die groter is en machtiger dan welke verkiezingen, leider of nieuwsbericht ook -en dat is optimisme. Voor mij is dit een vorm van geloof, een tegengif voor angst.

Michelle Obama, mijn zeer passende reisgenoot, zegt: Ik ben gewoon iemand die een buitengewone reis heeft gemaakt. Door mijn verhaal te vertellen hoop ik ruimte te scheppen voor andere verhalen en andere stemmen, het pad te betreden voor wie erbij hoort.

Ook Churchill kwam graag op Madeira om te schilderen

Ik rijg mijn herinneringen aan een ketting van jaren en die ketting wordt met de jaren steeds langer, tijd duwt ons voort.

Welk boek neem jij mee op reis?

Doordenker:

Het leven is mooier dan een glimlach.

 De Madeiravink

In het Spotlight:

#RAM19 (klik) 

Tijdens de Maand van de Architectuur is er veel te beleven in Rotterdam. Bezoek o.a. het Post Podium in het voormalig Postkantoor op de Coolsingel nu het nog kan, want het gaat voor verbouwing een lange tijd dicht. Of wandel of fiets een van de bijzondere routes en bekijk de stad eens op een andere manier.

Helaas heb je de Dakendagen gemist, maar wellicht kom je daarvoor volgend jaar eens terug.

Poetry International Rotterdam (klik) 

Een van de oudste festivals van de stad viert zijn vijftigste verjaardag en van 13 t/m 16 juni 2019 komen poëzie en muziek samen in de Doelen. Er zijn heel veel events en workshops, raadpleeg de site voor een keuze.

Bijzonder is ook dat er op uitnodiging van Poetry International, vijftig van de meest favoriete wereldgedichten van Burgemeester en poëzieliefhebber Ahmed Aboutaleb zijn gebundeld. De bundel wordt gepresenteerd in boekhandel Donner op 7 juni 2019 om 17.30. Prinses Laurentien zal de eerste bundel uit handen van Ahmed Aboutaleb in ontvangst nemen.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.