324 Zitvlees

Er zaten weer verschillende jaargetijden in een week, het was nog even lente, het werd zomer en het regende pijpenstelen alsof het herfst was. De lindebomen in mijn laan staan volop in bloei en omdat de deur naar buiten de hele dag open staat hangt er een zoete lindebloesemgeur in huis.

Een zomerse geur, niets staat de zomer in de weg, die is er gewoon.

In het voormalige politiebureau Eendrachtsplein, restaurant Heilige Boontje

Een werkplek voor ex-"Boontjes" die een nieuwe start krijgen in de maatschappij

Helaas zat er bij mij niet zoveel beweging in de week, ik was aan huis gebonden en dat is niets voor mij, het ontbreekt mij gewoon aan zitvlees.

Ik kan gelukkig terugkijken naar een fantastische maand, in Rotterdam was het De Maand van de Architectuur (klik), dit jaar trok dat evenement 15.000 bezoekers meer dan in 2018. Er bezochten ruim 60.000 liefhebbers van architectuur de stad Rotterdam en ik was een van de gelukkige.

Ik dronk koffie op unieke locaties, zag vergezichten en dieptes. Natuurlijk schoot ik heel veel plaatjes van bijzondere plekken en daar laat ik deze week graag wat van zien.

Nieuwe Binnenweg Rotterdam

Deze week was ook de laatste week van de Spannende Boeken Weken (klik) en zoals ik al eerder schreef lees ik dan ook spannende boeken. Inmiddels heb ik net deel 3: Gevallen, van de Georgia-serie van Karin Slaughter (klik) uitgelezen en deel 4: Genadeloos, ligt al klaar voor de komende week.

Wie de boeken van deze schrijfster kent weet dat de boeken moeilijk weg te leggen zijn als je erin begonnen bent en vooral dat laatste kwam mij deze week heel goed uit.

Art Nouveau op de Oude Binnenweg

Omdat de tegels in mijn badkamer van de muur kwamen moesten die worden vervangen en helaas voor iemand zonder zitvlees, kan die klus niet in een dag worden geklaard. Zondag maakte ik de volledige badkamer leeg, omdat de volgende dag de tegels eraf zouden gaan. Hoewel niet de hele badkamer werd gesloopt, zou het toch een puinhoop worden en ik kan heel slecht tegen troep, dus zag ik tegen die klus op.

Maandagmorgen scheen de zomerse zon al vroeg en gingen de mannen aan de slag. De tegelsloper, die ik eigenlijk tegelzetter moet noemen, werd afgelost door de loodgieter en die vervolgens weer door de tegelzetter. Ik schonk de mannen koffie en zat de meeste tijd met mijn spannende boek op mijn zitvlees.

Details tijdens de Art Nouveau-wandeling

Op zo’n dag is het altijd net of je een vreemde bent in je eigen huis. De klok tikte de uren weg, ik kwam mijn tijd wel door, hoewel ik het zonde vond dat het zulk mooi zomerweer was.

De klus duurde twee dagen en natuurlijk zat niet alles mee. Er was keurig betegeld en gevoegd, maar de afdekdopjes van de kraam bleken niet meer te passen en dus moest de loodgieter weer terugkomen voor de kraan. Ook bleek bij het schoonmaken van de badkamer, op dag drie omdat alles moest drogen, dat de douchestang scheef gemonteerd zat. Het zijn kleine dingen, maar toch moet ik er weer voor thuisblijven.

Zie jij de bekenste bakens van Rotterdam?

De dag na al het klussen was het weer hopeloos, stortregen en onweer zorgden weer voor een dag thuis. Niets om somber van te worden zo’n grijze dag, het zitvlees begon te wennen en de spanning in mijn boek liep steeds hoger op. Op het moment dat er een bloederige, afgesneden vinger onder een hoofdkussen werd gevonden, besloot ik een verse mooi rode tomatensoep te maken.

Even de keuken in, het was bijna lunchtijd, dus dat kwam mooi uit.

Hofplein en de Coolsingel vanaf het voormalig Shellgebouw

Ik zette eerst alles klaar en pakte daarna een groot scherp keukenmes, dat mij deed denken aan een scene in mijn boek. Met mijn hoofd bij mijn boek werd alles gesneden, de tomaten, de uien, de knoflook en oeps… Het paste geheel in de lijn van mijn spannende boek, het topje van mijn duim.

Met de duim in de lucht, de “vind ik leuk” houding, zocht ik de verbandtrommel. Duimpje omhoog, een populair gebaar in het hedendaagse digitale tijdperk, dat te pas en te onpas wordt gebruikt.

Maar het uiteindelijke resultaat van de (bloed)rode tomatensoep had er niet onder te lijden. Die smaakte er niet minder om, was de conclusie met de duim omhoog tijdens de lunch.

De Dakakker, gezien vanaf het dak van het voormalige Shell-gebouw

Als je de foto’s bekijkt is een duimpje omhoog voor de stad Rotterdam zeker op zijn plaats.

De maand van de Architectuur in Rotterdam biedt je ongekende mogelijkheden om de stad te verkennen vanaf plekken waar je normaliter nooit kunt komen. En dat zijn heel erg veel mooie plekken, het is dan ook onmogelijk om alles in die maand te zien. Maar de plekken die je niet kunt zien, bewaar je dan gewoon weer voor het volgende jaar.

Het "Op het Dak" café, Dakakker in het Schieblock

Ik beklom daken tijdens de Rotterdamse Dakendagen, ging op stap met een Architect van het Gilde Rotterdam om een Art Nouveau (klik) wandeling te maken en boekte ook nog wat rondleidingen door bijzondere bouwwerken. Daartussendoor bezocht ik ook nog wat, voor die maand opengestelde, vrij toegankelijke plekken. Kortom ik ging op ontdekkingsreis door dé stad van de Architectuur Rotterdam.

Schitterend gezicht vanaf Central Post, Delfsestraat

Rotterdam heeft de meeste platte daken van Nederland. Dat is onder meer het gevolg van de wederopbouw na het bombardement op 14 mei 1940. Even wat cijfers: 18,5 miljoen m2 plat dak, waarvan 1 miljoen m2 in het centrum.

Over die Rotterdamse daken is deze maand een prachtig boek uitgekomen. Het Rotterdamse Dakenboek van Esther Wienese is een informatief en inspirerend boek over wat er allemaal al wordt gedaan met de platte daken in Rotterdam en wat de ambities in de stad zijn. Aan de hand van 36 voorbeelddaken laat het zien hoe er nu al gebruik wordt gemaakt van de daken voor opvang van regenwater, natuur, wonen, werken en recreëren. Ook geeft het boek een kijkje naar toekomstige dakontwikkelingen.

POST, het voormalig Postkantoor aan de Coolsingel

Tijdens de Dakendagen dit jaar zag ik o.a. het dak van de GEB-toren aan de Rochussenstraat, het voormalig Shell-gebouw aan het Hofplein en de verrassende Dakakker op het Schieblock aan de Schiekade.

De laatst genoemde, de Dakakker (klik) is eigenlijk wel heel bijzonder, het is het eerste oogstbare dak van Nederland. Hier worden groenten, fruit en kruiden gekweekt en bijen gehouden. In de Dakboerderij zit “Op het Dak”, het Dakcafé (klik) met een heerlijk terras voor een lekkere lunch of uitgebreid ontbijt met uitzicht.

De tegels in POST komen uit Delft, rechts onder: detail van het plafond bij de entree

Ik bracht ook een bezoek aan POST, het voormalig Postkantoor op de Coolsingel. De Coolsingel krijgt een nieuw gezicht en het voormalig Postkantoor(klik) is ook duidelijk ook toe aan een opknapbeurt. De afgelopen maand was het nog even open, er stond ook een maquette, zodat je kon zien hoe de transformatie er in de toekomst uit gaat zien. Wat je er ook van vindt, bouwstijlen worden gecombineerd en oud en nieuw worden verenigd.

Uiteindelijk zal het een sterk staaltje moderne architectuur worden dat past bij de stad.

Aan veel daken in de stad wordt nog gewerkt

Ik zag veel oude en nieuwe bouwstijlen en dat allemaal in de stad die daar duidelijk, met prachtige daken, boven uitsteekt in ons kleine land. Het is gewoon een stad van niet lullen maar poetsen en dat kun je inmiddels duidelijk zien.

Het is zoals Deelder schreef:

                                                Rotterdam is geen illusie,

                                                Door de camera gewekt,

                                                Rotterdam is niet te filmen,

                                                Rotterdam is veels te ech.

Het hart van het mooie Rotterdam bonkt lees je op veel plekken in de stad.

Vanaf de 31e zag ik de Erasmusbrug en het kloppend hart van de stad

Dat klopt, de stad leeft, dat dacht ik toen ik op de 31^e etage van de Rotterdam van Rem Koolhaas stond en dat beperkt zich niet alleen tot het centrum. Daarover volgende week meer, dan vertel ik jullie over de spannende plek, waar je jaren geleden niet durfden te komen na zonsondergang en waar het nu heerlijk vertoeven is.

Rotterdam is meer dan alleen het centrum en dat mag gezien worden.

Welke stad in Nederland moet ik zeker gaan zien?

Doordenker:

Je gaat het pas zien als je het door hebt.

Vanaf de 31e in De Rotterdam van Rem Koolhaas ook nog een klein hoekje van cruiseschip de Rotterdam. 

Rechts zicht op Zuid (volgende week meer daarover)

In het Spotlight:

Parels van het Nieuwe Bouwen (klik) 

Heb je nog niet genoeg van de bijzondere bouwwerken in Rotterdam? Het Chabotmuseum (1938) en de Van Nellefabriek (1930) zijn nauw verwant aan het Bauhaus dat zijn 100^ste verjaardag viert. De Urban Guides heeft t/m 1 september 2019 iedere zaterdag en zondag, een mooie tour die start met een rondleiding in het Chabot Museum en daarna een bezoek aan de Van Nellefabriek (incl. busvervoer)

De Parade Rotterdam (klik) 

Het Theaterfestival De Parade (klik) trekt weer door het land en is nog tot 30 juni 2019 te zien in Rotterdam. Elk jaar weer een heerlijk festival voor jong en oud en zeker bij mooi weer een must. De programma’s staan online en de keuze is zeer veelzijdig. Vooraf plannen voorkomt keuzestress.

Museum Rotterdam (klik) 

Meer weten over Rotterdam? Dan moet je zeker eens een bezoek brengen aan Museum Rotterdam locatie Timmerhuis, dat is vlak achter het voormalig Postkantoor aan de Coolsingel. Daar is permanent een tentoonstelling over de geschiedenis van de stad. De tentoonstelling: Jazz in Rotterdam verteld je het verhaal over de opkomst van de Jazz. De soundtrack van de zinderende stad is te zien tot 8 september 2019.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.