346 Levenskunst

 Op deze zondagmorgen zet ik weer een punt achter een wonderlijke week. Ook deze week kwam ik verschillende momenten tegen die ik mooi kon koppelen in mijn verhaal. Toeval misschien, maar soms vraag je je af of toeval wel bestaat.

Dat laatste is een mooie overdenking om mee te beginnen.

Delfts blauw, in diep donkergrijs

 Vandaag is het 10 jaar geleden dat de legendarische Ramses Shaffy het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. Hij zag de dood als een avontuur, las ik in een van de artikelen die ik langs zag komen en dat geloof ik zonder meer. Het was een buitengewoon uniek mens, een vrije vogel in hart en nieren.

Maandagavond was er een mooie Ramses special bij DWDD en Huub van de Lubbe (klik) gaf daarin een mooie omschrijving van de persoon Ramses. Hij noemde hem een levenskunstenaar. Ik heb genoten van die hele special en er kwam een nummer langs waarbij ik even rechtop ging zitten. Het was een lied dat mijn pad altijd weer kruist en waarvan de tekst raak is.

Deze villa in het Gooi heeft iets te vertellen

Op diezelfde dag was ik begonnen aan een boek dat ik al een tijdje in huis had. Het verhaal op de kaft in de winkel pakte mij destijds direct, er waren goede recensies en het stond in de Boeken top 10. Het boek: ’t Hooge Holt, verteld een bijzonder verhaal met een villa als uitgangspunt.

Even in het kort het verhaal:

Wat doe je als je erachter komt dat je net betrokken woning vol zit met schuilplaatsen uit de oorlog? Roxane van Iperen (klik) schreef een aangrijpend boek over de Gooise villa ’t Hooge Nest dat in de oorlog bewoond wordt door twee moedige Joodse zussen, die vanuit dat huis het kloppend hart zijn van een netwerk van verzet en onderduik.

Ik lees op de site van de schrijfster dat de filmrechten van het boek ’t Hooge Nest inmiddels zijn verkocht aan Halina Reijn en Carice van Houten (klik) Interessant, ik kijk nu al uit naar die film.

Somber maar mooi Delft

Maar even terug naar het boek, na het woord vooraf, het eerste hoofdstuk met de titel: Mensch, durf te leven. De eerste zin van dat hoofdstuk was: Dit verhaal begint met een lied.   

Ik ging even rechtop zitten, zocht op YouTube en vond.

Dat lied werd in 1917 geschreven door Dirk Witte en uitgevoerd door Jean-Louis Pisuisse. Een prachtige tekst, tijdloos en relevant voor iedereen en dus is het geen wonder dat heel veel artiesten het gezongen hebben en nog steeds zingen. In de Ramses- special van DWDD zagen we Ramses, Mens, durf te leven (klik) zingen. Vogelvrij en dansend in de wind en op het strand.

Een van de doorkijkjes en lichtinvallen van Pieter de Hooch 

De Gooise villa ’t Hooge Holt blijkt in het eerste hoofdstuk van het boek de villa te zijn die Dirk Witte in 1920 lieten bouwen in de bossen van het Gooi.

Ik kan het boek eigenlijk niet meer loslaten voor ik het hele verhaal ken. Maar je leeft maar heel kort, maar een enkele keer… Dus thuis op de bank blijven zitten met een boek is geen optie. Er gaat meer avontuur in een week, dan een boek en dat was deze keer o.a. een prachtige koffietijd-film en een uitstapje naar Delft.

Zoek de verschillen die Pieter de Hooch schilderde

De Amerikaanse schrijfster Donna Tart schreef het boek The Goldfinch (Het Puttertje). De schijfster heeft er 10 jaar aan gewerkt en het boek telt maar liefst 800 pagina’s. Het boek heeft lang in de boeken top 10 gestaan, maar ik heb het niet gelezen. Inmiddels draait de film: The Goldfinch in de bioscoop en omdat ik de korte versie van het verhaal kende, maar 800 pagina’s mij niet konden verleiden, ben ik de film gaan zien.

Het verhaal in het kort:

Theo overleeft een terroristische aanslag op het Metropolitan Museum of Art waar zijn moeder en vele anderen om het leven komen. Zijn vader had hen een paar maanden daarvoor in de steek gelaten. In het museum had hij een meisje van zijn leeftijd opgemerkt, dat erg verwond raakt. Hij neemt in de verwarring een klein schilderijtje mee. Hij verstopt het voortdurend bevreesd dat de politie hem zal vatten. Het gaat van kwaad tot erger met hem, tot hij in de onderwereld van de kunst terecht komt.

Verder ga ik het niet verklappen het is een bijzonder verhaal met een verrassend einde, kortom een prachtige film. Schitterend opgenomen met prachtige personages. Het is een absolute must see.

Lezen, luisteren en werken, de kunst van leven

Het schilderijtje in het verhaal is Het Puttertje uit 1654 van de Hollandse schilder Carel Fabritius (klik) 

En gek genoeg kwam ik in Delft onverwachts meer te horen over Fabritius, toen ik de tentoonstelling Pieter de Hooch in Delft (klik) in Museum Prinsenhof bezocht. De in Rotterdam geboren schilder Pieter de Hooch(klik) werd in zijn vroege periode beïnvloed door de Delftse schilder Carel Fabritius. De tentoonstelling was prachtig en de schilderijen bijzonder mooi. Maar wat was het er druk. Eigenlijk veel te druk om alles goed te kunnen bekijken.

Piet Hein's praalgraf in de Oude Kerk in Delft

Eenmaal weer buiten stortregende het en dat was een mooie gelegenheid om de Oude Kerk (klik), die bijna tegenover het Prinsenhof ligt te bezoeken. Daar zag ik o.a. de praalgraven van Piet Hein (klik) en Maarten Tromp (klik) De heren lagen er prachtig bij, uit wit marmer gehouwen en tot in de kleinste details uitgewerkt. Na de lunch, het regende nog steeds, zag ik in de Nieuwe Kerk (klik) ook Willem van Oranje in wit marmer met aan zijn voeten zijn hond.

De Nieuwe Kerk in Delft

Slenterend door de donkere straatjes van Delft zag ik van onder de paraplu ineens iets opvallends, ik deed een stap terug en zag in de etalage van een winkeltje met kunstenaarsbenodigdheden een afbeelding van Het Puttertje van Fabritius. Niet de echte natuurlijk, maar toch. Toeval of toch niet…

Zoals jullie al aan de foto’s gezien hebben straalt de somberte ervan af en het is eigenlijk in z’n geheel een beetje een dooie reportage geworden. Maar dat lag aan het weer, zeker niet aan mij.

  

Op die grijze dag in Delft werd het al vroeg donker en dat was een leuke bijkomstigheid. De oude straatjes waren feestelijk verlicht en samen met die november nattigheid paste het geheel volledig in plaatje van de “feest”-maand of je dat nou een feest vindt of niet.

Met een oorwurm in mijn hoofd liep ik richting station, drie keer raden welk lied het was.

Het praalgraf van Willem van Oranje in de Nieuwe Kerk

  

Mensch durf te leven

Je leeft maar heel kort, maar een enkele keer

En als je straks anders wilt kun je niet meer

Mens, durf te leven

Vraag niet elke dag van je korte bestaan

Hoe hebben m’n pa en m’n grootpa gedaan

Hoe doet er m’n neef en hoe doet er een vrind

En wie weet, hoe of dat nou m’n buurman weer vindt

En wat heeft “Het Fatsoen” voorgeschreven

Mens durf te leven

De mensen bepalen de kleur van je das

De vorm van je hoed, en de snit van je jas

En van je leven

Ze wijzen de paadjes waarlangs je moet gaan

En roepen “O foei” als je even blijft staan

Ze kiezen je toekomst en kiezen je werk

Ze zoeken een kroeg voor je uit en een kerk

En wat ‘j aan de armen moet geven

Mens is dat leven

De mensen, ze schrijven je leefregels voor

Ze geven je raad en ze roepen in koor

Zo moet je leven

Met die mag je omgaan, maar die is te min

Met die moet je trouwen al heb je geen zin

En daar moet je wonen, dat eist je fatsoen

En je wordt genegeerd als ’t anders zou doen

Alsof je iets ergs had misdreven

Mens is dat leven

Het leven is heerlijk, het leven is mooi

Maar vlieg uit in de lucht, en kruip niet in een kooi

Mens, durf te leven

Je kop in de hoogte, je neus in de wind

En lap aan je laars hoe een ander het vindt

Hou een hart vol van warmte en van liefde in je borst

Maar wees op je vierkante meter een vorst

Wat je zoekt kan geen ander je geven

Mens, durf te leven

December en nog blad aan de bomen

De zon scheen de volgende dagen met een winterse lach, er stond nog meer op het programma, want er gaat veel in een week. Maar dat is te veel voor één verhaal.

Eindelijk wordt het kouder, echt Sinterklaasweer. Het is december en de bomen hebben hun blad nog niet helemaal verloren. Ik kwam laat thuis gisteravond, de maan scheen helder door de bomen en ik dacht, makkers wat een heerlijk vriesweer. Er zomaar kwam er een liedje boven, ik zeg niet welk, maar dat laat zich wel raden. 

Thuis zette ik mijn schoenen in de gang bij de verwarming en vanmorgen stonden ze er nog steeds. Leeg...

Doordenker:

Als toeval niet bestaat, waarom is er dan een woord voor?

Het Puttertje van Fabrutius in de Delftse etalage

In het Spotlight:

Deze keer wat leuke winterse (kerst)markten om te bezoeken:

Rotterdamse Oogstmarkt (klik) 

De Rotterdamse Oogstmarkt is een boerenmarkt, sfeervol met kraampjes van lokale ondernemers. Een plek waar het doen van boodschappen, gezellige ontmoetingen en de feestelijke picknick naadloos in elkaar overgaan. De plek voor super verse en smaakvolle producten rechtstreeks van de makers. Heerlijke producten die niet op de feestelijke december-eettafel mogen ontbreken. Op 7, 14, 21 en 28 december 2019 op het Noordplein.

Dickens Festijn Schiedam (klik) 

Proef de gezellige 19^e -eeuwse kerstsfeer in een decor van straattoneel, figuranten, zangkoren, oude ambachten en kooplui in Dickensstijl op 21 en 22 december op de historische Dam en de Vlaardingerstraat in Schiedam.

Winterfair Gouda (klik) 

Op vrijdag 13 december tijdens Gouda bij kaarslicht en op zaterdag 14 december is er in de Goudse Sint-Jan een gezellige Winterfair. Tijdens die twee dagen geniet je van meer dan 60 stands met een groot divers aanbod van sfeervolle en lekkere en bijzondere producten. Een deel van de Sint-Jan is omgebouwd tot Foodplein, waar je ook kunt genieten van live cooking en kunt proeven van diverse lekkernijen.

Natuurlijk zijn er ook optredens en concerten. De betekenis van Kerst wordt in een lichtspel zichtbaar gemaakt in de beroemde Goudse Glazen.

Fijne Sinterklaas en vergeet vooral niet je geluk te delen.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey