zondag 26 november 2017

254 Zoet





Het is zaterdagochtend, aan de hemel tel ik ontelbaar veel tinten grijs, het is nog donker ik heb een hekel aan die donkere dagen van november en december. Ik maak mijn ontbijt klaar en overdenk de week, waarin opmerkelijke ontdekkingen zaten.

Als ik die ochtend de laptop open is het al wat lichter buiten en het grijs maakt plaats voor blauw, nog geen streep loos blauw, maar de zon komt door en het lijkt een mooie dag te worden. Straks trotseer ik de kou en ga ik genieten van de zon, althans dat dacht ik op dat moment, maar dat zou anders lopen die dag.


Abdij Rolduc


Ik was even in Zuid-Limburg, een prachtige provincie die altijd wat on-Nederlands overkomt bij ons westerlingen. De kleurige bomen staken bont af tegen de Limburgse heuvels. Zoveel kleuren passen er niet eens op een palet en als dat wel mogelijk zou zijn, dan zouden mensenhanden nooit zoveel tinten kunnen mengen. Elk jaar verwonder ik me weer over de herfst. Het is prachtig, maar toch blijf ik een lentekind.

’t Het is een vreemdeling zeker die verdwaalt is zeker.

Deze westerling uit Zuid-Holland met Zeeuwse roots was deze week ook in het Noord-Hollandse Amsterdam. En je zou op het eerste gezicht niet vermoeden dat die twee plaatsen in Noord en Zuid Nederland, iets gemeen kunnen hebben met elkaar, maar er zijn wel degelijk raakvlakken.

Wie zoet is krijgt lekkers, in een of andere hoek.


Abdijkerk Rolduc, Zuid-Limburg


In Limburg bezocht ik Abdij Rolduc (klik) , ik had er nooit eerder van gehoord, maar het was een fabelachtig mooie plek. Ik bezocht er een winterfair, maar het complex maakte meer indruk op mij, dan de winterfair zelf. In eerste instantie oogde het gehele complex sober, maar de verrassing zat aan de binnenkant

De Abdij werd al in het jaar 1104 gebouwd en de huidige abdijkerk stamt nog uit de beginperiode van de abdij. Door de eeuwen heen is er veel verwoest, her gebouwd en gerestaureerd. Maar het meest opmerkelijk is de restauratie in 1853 en van 1891 tot 1902 die in handen was van de in Roermondse architect Pierre Cuypers. Het laatgotische priesterkoor werd afgebroken en vervangen door een reconstructie van het oorspronkelijke Romaanse koor. Het gehele interieur werd rond 1900 voorzien van prachtige wandschilderingen, door de Akense kanunnik M. Goebels. Het interieur van de abdijkerk van Rolduc kwam mij direct bekend voor, de gewelfde plafonds en de wandschilderingen waren weliswaar versierd met religieuze afbeeldingen, maar de stijl was mij bekend.


Abdijkerk Rolduc, Zuid Limburg


Pierre Cuypers (klik) zijn naam wordt vaak in een adem genoemd met het Rijksmuseum (1876-1885) en het Centraal Station (1881-1889) in Amsterdam. Maar hij was in de eerste plaats een architect van kerken. Wist je trouwens dat hij de eerste Nederlandse architect was sinds eeuwen die het aandurfde gemetselde gewelven toe te passen.

Voor de tweede keer in korte tijd, was ik deze week in het Rijksmuseum (klik) in Amsterdam. Het Rijksmuseum is in tegenstelling tot de somberheid aan de buitenkant van de abdijkerk in Rolduc, ook een pareltje aan de buitenkant. Ik werd weer geraakt door de schoonheid van het gebouw, met dank aan Pierre Cuypers, dacht ik er deze keer achteraan. Natuurlijk liep ik langs de kunstschatten van het Rijks, die ik ook deze keer niet allemaal zag, er is te veel voor een dag. Maar het is voor mij meer nog de verpakking, het imposante gebouw, het Rijksmuseum dat mij nog het meest fascineert.


Rijksmuseum, Amsterdam


Teruglopend naar het Centraal Station in Amsterdam (klik) , bekeek ik het station van Cuypers weer met andere ogen. In het Centraal Station zit de schoonheid nog wel aan de buitenkant, maar daar is de schoonheid vanbinnen ver te zoeken.

Schoonheid is er in veel facetten. De drie genoemde gebouwen leerden mij deze week dat schoonheid niets zegt over ware schoonheid. Mooi aan de buitenkant zegt niets, mooi aan de binnenkant zegt ook niets en of 100% schoonheid werkelijk bestaat, daar zet ik mijn vraagtekens bij. Je vindt iets mooi of niet, karakter en uitstraling maken er iets unieks van.


Rijksmuseum, Amsterdam


Het is zaterdag, als een zoet kind met nieuw speelgoed, vergeet ik alles om mij heen tijdens het schrijven. Als ik op de klok kijk is het lunchtijd en ik denk: Wie zoet is krijgt lekkers en ik maak even wat te eten klaar. Ik moet nog boodschappen doen, er zijn uren verstreken, de zon is verdwenen en buiten is de hoofdkleur weer grijs. Eenmaal op pad, loop ik een winterse hagelbui tegemoet, een paraplu ben ik vergeten en de witte spikkels smelten in mijn haar. Maar dat kan mij niet deren, er wordt al genoeg geklaagd in de wereld.

Klagers voeden de massafrustratie al genoeg via de sociaalmedia. Het heeft iets zieligs en veroorzaakt haatdragende, angstige zwartgalligheid en is ook nog eens bloeddruk verhogend. Bitter is alleen goed als het om chocolade gaat en bovendien heeft bittere chocolade (klik) een bloeddrukverlagende werking.


Centraal Station, Amsterdam


Drijfnat kom ik thuis met mijn boodschappen, ik zet de verwarming iets hoger en ruim de boodschappen op. Op de radio hoor ik: Sinterklaas wie kent hem niet, ik zing even mee en ik nestel me tevreden met een dampende kop thee en pepernoten op de bank. De wind waait door de bomen en ik denk…

Makkers staakt a.u.b. uw wild geraas.



Wat staat er bovenaan je verlanglijstje?



Doordenker:

Warme mensen zetten niemand in de kou.


Schoonheid, karakter en uitstraling


In het Spotlight:


Geen traditionele kerstmarkt maar een volledige kerstbeleving, lees ik op de site. Kerstwereld Rolduc wordt drie weekenden lang in december georganiseerd de markt telt zestig kraampjes en in de kerk zingen verschillende koren uit de omgeving. Het is van hieruit niet naast de deur, maar als je toch in de buurt bent een bezoek waard.


Anne M.G. Schmidt heeft ons ook heel veel historisch erfgoed nagelaten, wie is er niet mee opgegroeid. Dikkertje Dap is verfilmd en dat lijkt mij een geweldig leuke familiefilm voor een grijze november dag. De film is nu te zien in verschillende bioscopen.


Van 8 december t/m 7 januari strijkt het IJsvrij Park Festival neer in Het Park in Rotterdam. Naast een schaatsbaan is er muziek, dans en theater. En natuurlijk is dit intieme festival helemaal in wintersfeer met lampjes en vuurkorven.





Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

9 opmerkingen:

  1. Wat een belevenissen in één week! Hier kun je wel even op teren. Ik heb genoten van je prachtige foto’s!
    Mooie woorden, die ik meeneem deze week.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Warme mensen zetten niemand in de kou, dat is mooi gezegd. Ik vind je foto's echt geweldig, zoveel details! Er is genoeg te ontdekken als je er maar oog voor hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Voor het eerst hier op je blog. Ik kom zeker nog eens terug. Fijne maandag :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je hebt een hele tour door het land gemaakt met mooie foto's en informatie.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Volg je blog sinds vandaag.
    Wanneer je zo beeldend over de november maand kunt schrijven, kan ik me nauwelijks voorstellen dat je niet van deze maand houdt. Een haat-liefde verhouding misschien?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heerlijke post en mooie verhaallijn. Kan er mee instemmen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. wat een prachtige abdij heb je bezocht,
    niemand zou in de kou mogen staan, we hebben nog zóveel te geven

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik heb weer mee genoten van je dag, Elly, mooi hoe je deze beschrijft ...
    Ik hou ook niet zo van de donkere wintermaanden, maar het is wel gezellig warm binnen en daar ben ik heel dankbaar voor ... en dat wens ik voor iedereen !
    Fijne week verder,
    Sylvia

    BeantwoordenVerwijderen