287 Natuurlijk

Ik kan deze week volmondig schrijven dat ik een bewogen week achter de rug heb. Een week van ontmoetingen met oude bekenden, maar ook een week waarin nieuwe vriendschappen werden gesloten. Een week waarin ik vijf provinciën zag en de hoofdkleur was groen in verschillende toonaarden.

Het is wellicht een raadselachtig begin, maar in het kader van: “Je moet elke dag iets leuks ondernemen”, niet zo heel vreemd.

Maandag begon mijn dag al vroeg, met stevige wandelschoenen aan en gehuld in spijkerbroek, T-shirt en regenjack ging ik op pad. Ik had mij enige weken geleden aangemeld als vrijwilliger voor de appel- en perenpluk bij Zorgboerderij en Theetuin De Buytenhof in Rhoon (klik). Ik keek ernaar uit, eigenlijk was dat nog een van de dingen die op mijn to-do-lijst stond toen ik drieënhalf jaar geleden vervroegd stopte met werken en nu was het eindelijk zover.

Terwijl de scholen begonnen en kinderen voor het eerst door hun moeder naar school werden gebracht met een lach en een traan, stapte ik met een brede glimlach van oor tot oor in mijn kleine, eenvoudige bolide om aan een nieuw avontuur te beginnen.

Het was droog en bewolkt, maar zelfs een buitje kon mij en ook de andere vrijwilligers niet deren. Er was direct al een heerlijk sfeertje en het leuke van zo’n avontuur is natuurlijk het ontmoeten van nieuwe mensen van diverse pluimage. Mensen die net als ik voor het eerst kwamen plukken, maar ook mensen die al ruim 10 jaar (of minder) vrijwillig kwamen plukken. Ouderen en jongeren, studenten de pas volgende week aan hun colleges beginnen en gepensioneerden die, zoals men altijd denkt, tijd zat hebben.

Gezamenlijk, zo’n dertig mensen trokken die maandag de boomgaard in en na wat instructies gingen wij aan de slag. Halverwege de ochtend stond de koffie klaar met Zeeuwse bolussen op het veld met de picknicktafels. De hemel was inmiddels helderblauw en de zon scheen, toen we na de koffie opnieuw de boomgaard introkken waren de eerste vriendschappen gesloten en afspraken gemaakt.

Zo eenvoudig kan het leven zijn dacht ik, als de natuur vat op je krijgt is er niet zoveel nodig om volledig te genieten.

Omdat ik geen idee had hoe zwaar het werk zou zijn, had ik besloten om niet direct een hele dag te gaan plukken en dat bleek een verstandige zet. Want vier uur rekken en strekken in de perenboomgaard voelt alsof je een pittige training achter de rug hebt. Dus na de lunch zwaaide ik de anderen uit en vertrok ik met mijn nieuwe vrienden huiswaarts.

Moe maar zeer voldaan bracht ik die middag rustig door, thuis op de bank, het was pas maandag.

Dinsdag Hoekse Waard, provincie Zuid-Holland en woensdag een dagtocht met ouderen door de bossen van Utrecht. Twee mooie dagen, gevuld met blije gezichten en dankbaarheid. Helpende handen en een glimlach, het kost niets en doet wonderen met de mens. Het lijkt misschien heel vanzelfsprekend en dat is het natuurlijk ook, maar toch kun je dat niet vaak genoeg doen.

Donderdagochtend haalden ik mijn nieuwe vrienden op en gezamenlijk reden we weer naar “Luilekkerland”, voor een mooie dag peren plukken. Het weer was zonnig en zomers, alleen de gedachten al aan mijn tijdelijke boerenleven maakte mij gelukkig.

Langgeleden ging ik met mijn ouders nogal eens op bezoek bij een zus van mijn oma van moederskant, de tante waarnaar mijn moeder was vernoemd. In het Brabantse land leerden ik al jong het boerenleven kennen, Tante Teun bestierden samen met haar man en kinderen een boerderij. Een gemengd bedrijf met varkens, kippen en koeien. Als we daar in het voorjaar waren, kreeg je door hen zelf gerookt spek op brood of aardbeien en die aardbeien mocht je dan zelf plukken, zoveel als je er lusten.

Tijdens het peren plukken, gingen mijn gedachten terug naar het “luilekkerland” van mijn jeugd, mooie herinneringen aan een heel andere tijd. In gedachte zag ik de zwaluwnesten in het kippenhok tijdens het eieren rapen, de roze biggen met hun krulstaarten en de sappige rode aardbeien op het veld.

De natuur doet wonderen met een mens, het verwarmd het hart en het maakt je hoofd leeg. Gewoon op een heel natuurlijke manier, zonder fratsen en met beide benen op de grond.

Vrijdag een gezellige dag naar Zeeland, met de Tuttenclub en zaterdag met vrienden naar Drenthe voor Shakespeares King Lear in Diever(klik) en dan vandaag op de fiets naar een zomerse zondag poëzie en muziek tijdens het 4^e Augusta Peaux (klik) festival in Simonshaven.

Zondag ik denk vol ongeloof, wat gaat er veel kunst en cultuur en ongelofelijk veel toffe peren in een week.

Waar haal je de energie vandaan, vraag ik mij soms af, maar het antwoord is simpel. Deze Powervrouw kan alles aan, zolang er balans is tussen rust, ruimte, rumoer en reuring en ik luister naar mijn eigen bioritme en niet mijn oren laat hangen naar wat anderen van mij vinden en denken.

Balans is de kracht die tevredenheid brengt.

Misschien zit er ook kracht in de kleur groen, ooit schreef ik dat groen niet mijn kleur was, behalve in de natuur. Maar gek genoeg veranderd mijn smaak door de jaren en daarmee bedoel ik niet alleen mijn smaakpapillen, ook de kleur groen lijkt mij steeds meer in zijn macht te krijgen. Vooral de combinatie van groen en blauw krijgen steeds meer de overhand in mijn huis.

Groen en blauw de kleuren van rust en ruimte.

Deze zomer kocht ik een prachtige (blauw met groen) aardewerken schaal op een Spaanse markt, eigenlijk een misbaksel die goed in mijn verhaal van vorige week paste. Maar ik viel op de kleuren, er was er maar een van en het was een leuk prijsje. Hij staat nu naast mij op tafel met daarin nog meer misbakseltjes. Kleine groene peertjes in monsterlijke vormen, de een lijkt op een vogel en in de anderen zie ik gezichtjes. Weggooien kan altijd nog dacht ik in de boomgaard, ze zijn fotogeniek en dus gingen er wat mee naar huis.

Toen ik gisteren door Giethoorn wandelde en de prachtige riet-gedekte huizen bekeek, bedacht ik dat groen eigenlijk ieders hoofdkleur is.

Hebben wij alle franje, luxe en statussymbolen nodig om gelukkig te zijn, maakt geld gelukkig, is bezit echt belangrijk. Tussen de natuurlijke groene muren van appel- en perenbomen, rekkend en strekken naar de bolle buikjes van het fruit besefte ik dat het leven door de mens onnodig ingewikkeld is gemaakt.

Het is een feit, van lucht kunt je niet leven, maar van wat de natuur ons brengt wel.

Herken jij de kracht van de natuur?

Doordenker:

Pluk de dag, maar laat iets hangen voor morgen.

In de Spotlight:

Rotterdamse Oogst (klik) 

De Rotterdamse Oogstmarkt is een wekelijkse boerenmarkt, een sfeervolle markt waar lokale boodschappen, gezellige ontmoetingen en de feestelijke picknick naadloos in elkaar overgaan. Het is de plek voor superverse en smaakvolle producten, voor een eerlijke prijs en rechtstreeks van de makers en hun verhalen krijg je er gratis bij.

De XL-markt vindt je elke eerste en derde zaterdag van de maand op het Noordplein in Rotterdam.

Rotterdamse Kost (klik) 

Festival Rotterdamse Kost is de grootste en gezelligste buitenkroeg van Nederland, waar je een ode kunt brengen aan Rotterdam op culinair en cultureel gebied. Dit festival wordt georganiseerd op 21, 22 en 23 september 2018 in het Kralingse bos in Rotterdam. Wat er te knagen valt, kun je lezen op de site.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey