337 Vrijzinnig

De zon laat ons gelukkig nog niet in de steek, heerlijk om nog even na te zomeren. In het begin van de week zat er nog aardig wat “moeten” in de week, hoewel ik daar zelf de schuldige van ben. Al die afspraken maak ik zelf en soms plan ik de dagen veel te vol en geef ik mezelf te weinig ruimte.  

Vanmorgen las ik dit tijdens de koffie in een oude Happinez, zo toepasselijk: Mijn ruimte. De ruimte waarin ik letterlijk en figuurlijk, door het leven beweeg. Ruimte is het grootste cadeau dat je jezelf kunt geven.

Gelukkig kon ik in de tweede helft nog aardig mijn ei kwijt en was er wat ruimte om te bewegen. Wat een mooi cadeau!

Rechts: Dodici 

Omdat ik het vorige weekend niet naar het 2e Pow Wow-festival (klik) in de Rotterdamse Afrikaanderwijk kon, was ik vooraf al gaan kijken, toen de Street art-kunstenaars aan het werk waren en dat was absoluut de moeite waard. Vorig jaar was ik wel bij het eerste Pow Wow festival, ik schreef erover in Nummer 290- Streken (klik)

Ooit begon het Pow! Wow! in Hawaï, waar de grauwste buitenwijken transformeerde tot een geliefde open air gallery. Na een aantal succesvolle edities op het eiland, breidde Pow! Wow! zich uit naar Los Angeles, Taiwan, Hong Kong, en Japan. Het werd wereldwijd een succes. De allereerste Europese editie vond in 2018 plaats en Rotterdam was de trotse gaststad, net zoals dit jaar. 

 Telmo Miel

Toch vroeg ik mij ook deze keer weer af waar die naam vandaan komt, dus ik Googelde thuis even.

Ik zocht op PowWow en kwam ik terecht op de site: Ontdek Amerika (klik) daar vond ik een betekenis van powwow, verder kon ik niets vinden. Er stond dat het een culturele bijeenkomst is waar de Amerikaans Indiaanse identiteit wordt gevierd. Tijdens het powwow komen leden van verschillende stammen bij elkaar om samen te dansen, muziek te maken en om oude vrienden te ontmoeten. De deelnemers dragen daarbij traditionele kleurige kleding.

Ik bekeek de foto’s, maar kon niets terugvinden over Street art, de enige overeenkomst die ik zag waren de kleuren. Hoewel het Pow Wow-festival hier ook mensen samenbrengt en er muziek is.

 SMUG

Over Street art is wel het een en ander te vinden. Street art is een kunstvorm gerelateerd aan de graffitibeweging (klik) Hoewel de meningen verdeeld zijn, omdat er diverse illegaal of legaal aangebrachte kunstuitingen aan de openbare weg niet onder pure graffiti vallen en evenmin tot de officiële kunst behoren. Het verschijnsel is in de jaren ’70 ontstaan en werd toen voornamelijk gebruikt om politieke standpunten duidelijk te maken. Later verdween het weer naar de achtergrond en in de jaren ’90 dook het weer op. Maar toen als zuivere kunstvorm waarbij de straat als tentoonstellingsruimte dient.

Internationaal gezien is Banksy (klik) de meest bekende artiest binnen de Street art beweging. Ik zag in januari in Lissabon voor het eerst zelf werk van hem vanuit de tram, maar kon het helaas niet op de foto zetten. 

Ik ging dus deze week terug en liep opnieuw de route door de kleurrijke Afrikaanderwijk die met al die prachtige kunst nog kleuriger is geworden.

Mijn wandeling ben ik gestart bij Metrostation Rijnhaven in Rotterdam en dwaalde door de straatjes aan de hand van het routekaartje. Voor de tweede keer in korte tijd, want eerlijk gezegd was ik daarvoor al ruim vijfentwintig jaar niet meer in de Afrikaanderwijk geweest. Toch herkende ik de straatnamen. De oude straten hadden een heel ander gezicht gekregen, veel oude woningen hebben plaats gemaakt voor moderne nieuwbouw. De wijk verraste mij en dat kwam niet alleen doordat de wijk zichtbaar was veranderd. 

 Nina Valkhoff

Op de Putselaan zag ik een Spaanse vlag wapperen en ik ging een kijkje nemen. Het was een winkel met Spaanse delicatessen, olijfolie, wijn, kaas, droge worsten en hammen. De geur die mij tegemoet kwam, herkende ik en de herinneringen kwamen boven.

Begin jaren ‘70 vertrokken wij, mijn ouders, ik en een deel van de familie voor het eerst naar Spanje. Toen was Spanje nog een dictatuur onder Franco. Vakantie in het buitenland was in opkomst en wij gingen voor het eerst vliegen naar het onbekende Spanje, een ontdekkingsreis. Alles bij elkaar een enorme ervaring. We logeerden in een hotel, de vlucht, de taal, de mensen en elke dag zon, wat een openbaring. 

Vooral de Spaanse keuken maakte indruk. Knoflook en olijfolie, het was voor ons volkomen nieuw. Onze keukenprinses, mijn moeder, was zeer geïnteresseerd in de Spaanse keuken en tijdens de Paella-avond werd de kookkunst afgekeken voor thuis. 

Maar in Nederland kocht je toen nog geen olijfolie en knoflook in de buurtsuper.

 Said Kinos 

Omdat wij op Zuid woonden gingen mijn ouders in die tijd regelmatig naar de markt op het Afrikaanderplein. Het was er toen nog niet zo kleurrijk als nu. 

Na die eerste Spaanse vakantie ontdekten ze in een van de zijstraatjes, die op het Afrikaanderplein uitkwamen, een Spaanse winkel. Een kleine winkel, propvol Spaanse lekkernijen en daar kocht mijn moeder voor het eerst Spaanse olijfolie en knoflook en thuis werd geëxperimenteerd.

De wapperende Spaanse vlag op de Putselaan lokte mij en misschien werd ik door mijn herinneringen bij de winkel Iberica (klik) naar binnen getrokken. Ik kocht wat kaas, chorizo en zoute zonnepitten en toe ik afrekende vroeg ik de señorita of ze vroeger een zaak hadden in een zijstraat van het Afrikaanderplein. Ze keek mij verbaasd en lachend aan en zei: “Jazeker, de eerste winkel zat in de Schalkburgerstraat, maar we zitten al ruim vijfentwintig jaar hier.” Ik deelde mijn herinneringen met haar en dat vond ze bijzonder net zoals ik. Toen ik de winkel uitstapte was het alsof de Spaanse zon scheen. Wat een leuke ontdekking.

Nog leuker was het verhaal hun site. De huidige eigenaar, is de zoon van de vorige eigenaar en hij werd in de jaren ’70, als klein jongetje, al meegenomen naar de winkel in de Schalkburgerstraat. 

 WOES

Ik ben een heel eind afgedwaald, maar aan de foto’s hebben jullie al wel gezien hoe vrijzinnig de werken van de kunstenaars zijn.

Wellicht vraag je je ook af wat zo’n kunstproject voor effect heeft in een wijk. Mijn ervaring tijdens mijn tweede bezoek was, dat bewoners trots zijn op de kunstwerken die de straten kleuren. Ik sprak o.a. de postbode, een oude dame die al haar hele leven in de Afrikaanderwijk woonde en een jong vrouw met een hond, zomaar omdat ik foto’s maakte. 

Ze waren zichtbaar trots op wat er was gecreëerd. 

 Supera 

Kunst is wat je erin ziet, je vindt het mooi of je vindt het niks, maar zonder enige twijfel is kunst emotie en emotie doet wat met een mens. Vanuit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat kunst, welke vorm van kunst ook, weldegelijk zinnig is. Luister en kijk maar eens naar de heldere uitleg van Professor Eric Scherder: Hoe kijken naar kunst werkt? (klik)

Toch blijft er iets bij mij knagen na het zien van dat filmpje. Als kunst bijdraagt aan de ontwikkeling van de mens, waarom wordt kunst dan nog steeds zo ondergewaardeerd?

Kunst is natuurlijk meer dan de straatkunst die ik jullie hier heb laten zien, er zijn heel veel kunstvormen. Muziek, literatuur, dans, theater, architectuur, beeldende kunst en noem maar op. Maar voor alle vormen van kunst geldt dat liefde moet groeien.

Jong geleerd, is een leven lang genieten, weet ik uit eigen ervaring.

Doordenker:

Wacht niet op een goeie dag maak er een.

Werk van Didier Jaba Mathieu

In het spotlight:

Kinderzwerfboek (klik) 

Ik kwam een prachtig initiatief tegen van Stichting Kinderhulp, dat prachtig aansluit op mijn verhaal. Want ook van lezen moet je jong leren houden.

Zwerfboeken zijn van alle kinderen. Neem een boek mee naar huis en als je het uit hebt, laat je het weer zwerven en lever je een boek in dan kun je het boek blijven volgen, omdat elk boek is voorzien van een sticker. Zwerfboeken vindt je op school, in de wachtkamer, op de kinderboerderij of ergens anders bij jou in de buurt. Kijk op de site waar je een zwerfboekenstation kan vinden.

Maar zwerfboeken moeten natuurlijk ook ergens vandaan komen en dus kun je ook kinderboeken leveren, op de site is ook te lezen hoe je zelf een zwerfboekstation kunt starten.

Op 2 oktober 2019 is het Nationale-Kinderzwerfboekdag(klik) Dat is ook de aftrap voor de Kinderboekenweek, het thema dit jaar is “Reis mee”. De doelstelling is om in die week met zijn alen 100.000 kinderboeken “op reis” te sturen.

Een mooi initiatief om elk kind de gelegenheid te geven om een mooi boek te lezen en dat laatste gun je toch elk kind.

Boekentip: De Keuze (klik) 

De schrijfster Dr. Edith Eger wordt de ballerina van Auschwitz genoemd. In het vernietigingskamp wordt de 16-jarige gedwongen om voor Josef Mengele te dansen. Dat lukt haar met haar ogen dicht. In gedachten danst ze Romeo en Julia in het Operahuis in Budapest. Inmiddels is Edith Eger 91 jaar en heeft ze een aangrijpend boek geschreven over haar ervaringen in het kamp en haar leven. Ze sprak daarover met Oprah (klik) en ga daar maar even voor zitten, want het is echt een bijzondere vrouw.

In haar professionele leven als Psychotherapeute probeert zij nog altijd mensen te bevrijden uit hun eigen gedachten. Ik las ook een indrukwekkend artikel van Een Vandaag (4 mei 2019) (klik) over haar boek.

Een bijzonder boek en een echte aanrader, een aangrijpend verhaal, maar ook een boek waar iedereen heel veel van kan leren.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.