180 Pakken

Pakken, maar wat neem je mee

Pakken

Wat was het een wisselvallige week, de ene dag warm en de andere dag koud, regen, wind en alsof het nog niet genoeg was hagel. En toen ik eindelijk weer de fiets pakte op een mooie dag, bleek ik een lekke band te hebben. Maar ondanks alles ging ik fluitend de week door, met als vooruitzicht mijn droomreis.

Het zijn altijd weer de pareltjes die je doen glimlachen. Terwijl ik dit schrijf denk ik aan het kleine meisje in de volle trein vorige week.

Het was een uur of negen, zaterdagavond, naast ons vier luidruchtige jonge knullen en alle vier met een liter blik bier in de hand. Het was duidelijk, ze gingen stappen en indrinken is van deze tijd. Ze kwamen uit Weert en gingen naar Rotterdam in korte broek, de uitgaanscombinatie van 2016. Leuke knullen die gemakkelijk met iedereen een praatje maakte. Op de twee plaatsen achter hen een moeder met een schattig meisje met vlechten, een jaar of zeven en haar fietsje stond een eindje verderop.

Cruisereizen in de jaren vijftig

Ze huppelde tijdens de reis dor het gangpad, van haar moeder naar het fietsje en stond een tijdje naar de wat luidruchtige jongens te kijken en vroeg heel lief: “Waarom praten jullie zo hard?”

Soms is het leven zo eenvoudig en zo puur, waarom maken volwassenen het altijd zo ingewikkeld vraag je je dan af. Het kleine meisje ontroerde mij en ook de jongens blijkbaar, de jongens vertelde haar dat het waarschijnlijk door het biertje kwam. Ook de jongens hadden schik in het meisje, net als alle andere volwassenen in de coupe. Maar het gesprek ging verder en de zevenjarige zei: “Van dat bier worden jullie duizelig!” Het was hilarisch hoe de twintigplussers de les werd gelezen door een klein, verstandig meisje.

Trossen los

De lange treinreis was door de luchtige discussie tussen de hedendaagse jeugd veel korter voor mijn gevoel, in Rotterdam namen we afscheid. De moeder van het meisje riep de jongens nog iets toe en hoewel het al laat op de avond was leek de zon te schijnen. En of je nu samen reist of alleen, ook deze keer werd mij weer duidelijk dat mensen elkaar zoveel te bieden hebben, maar je moet er wel voor openstaan.

Ik hoop dat ik niet de enige ben die met een brede glimlach terugdenkt aan dat pareltje in de trein, schoonheid zit in zulke kleine, mooie momenten.

Sloepen genoeg?

Eigenlijk is er niet veel voor nodig om te genieten, dat bleek ook toen ik laatst met een vriendin op stap ging om gewoon even bij te kletsen en iets gezellig te gaan doen. We spraken af bij de metro en we besloten te lunchen bij de Fenix Food Factory (klik). Die dag lag de Rotterdam van de Holland America Line (klik) aan de kade en na de lunch besloten we op een bankje langs de Maas te wachten tot het schip zou vertrekken. Het schip vertrekt altijd om vier uur s’ middags en draait dan op de Maas en dat is altijd weer fascinerend om te zien. In de zon genoten we van het uitzicht en de mensen om ons heen.

Op het bankje naast ons een dochter met aanhang, die haar ouders gingen uitzwaaien. Het werd vier uur, maar er gebeurde niets. Het was geen straf om in de zon aan de Maas te zitten, om te genieten heb je echt heel weinig nodig. De dochter had met haar mobiel contact met haar ouders. Ze kwam ons vertellen dat het schip vertraging had, het zou pas na vijf uur vertrekken.

Gereed maken voor vertrek

Dat had ik nog nooit eerder meegemaakt en ik had er al heel wat keren gestaan door de jaren heen. Mijn vriendin had het schip nog nooit eerder zien vertrekken en dus besloten we om te blijven wachten. Maar het werd vijf uur en halfzes. We maakten er een grap over: ken je die van dat schip dat zou vertrekken…. Ik moest die avond werken in het theater en dus besloten we maar huiswaarts te gaan.

Ondanks alles was het een heerlijke dag en ontspannen kwam ik thuis met kleurtje van de zon op mijn wangen.

Ik heb er heel lang naar uit gekeken maar eindelijk ben ik nu mijn koffer aan het pakken en wordt mijn droomreis werkelijkheid. Ik vind het spannend en ik loop door het huis als een kind dat voor het eerst op schoolreis gaat. Ik kreeg zelfs een zakje snoep voor onderweg, iets te lezen en te puzzelen van de mensen die mij gaan uitzwaaien.

De Rotterdam aan de kade bij de Cruiseterminal Rotterdam

Ik denk ook aan mijn ouders waarmee ik vaak aan de kade stond om de Rotterdam of een ander cruiseschip te zien vertrekken. Gek genoeg stond ik op zo’n moment altijd met tranen in mijn ogen, hoewel ik niemand op het schip kende. Ik heb heel vaak gezegd: “Zo’n reis ga ik ook eens maken” en nu is het zover.

Ik ga er heerlijk van genieten en daarom publiceer ik deze keer iets eerder dan jullie van mij gewend zijn, maar ik denk dat jullie daarvoor wel begrip kunnen opbrengen. Op de volgende blog moeten jullie wat langer wachten dan gebruikelijk, maar ik beloof jullie mijn reiservaring te delen en mijn mooiste foto’s aan jullie te laten zien.

Doordenker:

Als iets niet loopt moet je het laten varen.

Het draaien rechts boven

In het Spotlight:

Rotterdam viert de stad (klik) 

De gigantische trap naast het Centraal Station in Rotterdam naar het dak van het Groot Handelsgebouw is zo’n enorm succes en dus is besloten om de trap een week langer te laten staan tot en met 19 juni. Pak je kans en ga het dak op, ik vond het een prachtige ervaring.

Zomerzondagen in het park (klik) 

Een leuk uitje voor het hele gezin zijn de Zomerzondagen in het park bij de Euromast. In de maand juni kun elke zondag van 14.00 – 18.00 uur genieten van zomerse muziek, ludiek theater en kinderactiviteiten. Kijk voor alle bijzonderheden op de site.

De Parade (klik) 

Het leukste evenement in de zomer als je van muziek, theater, dans en mime houdt is toch wel de Parade. In Rotterdam start het hele het hele circus op 23 juni tot en met 3 juli in het Museumpark. Daarna vertrekt het naar Den Haag, Utrecht en Amsterdam. Kijk op de site voor de programmering.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Happy Earl Grey

©Happy Earl Grey